ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΚΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Άκουγα τις προάλλες μια ηχογραφημένη εκπομπή στο Β' πρόγραμμα όπου ο Μάνος Χατζηδάκις μιλούσε για διάφορα θέματα, όπως άλλωστε συνήθιζε. Έμεινα για μια ακόμη φορά καρφωμένος στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μαγεμένος από τον τρόπο που αυτός ο τόσο αδικημένος στην άρθρωσή του συνθέτης εξέφερε το λόγο. Πραγματικά, το ίδιο συμβαίνει και με τον Τσαρούχη, και με τον Θεοδωράκη και τόσους άλλους.

Αντίθετα, αλλάζω πάντα κανάλι όταν ακούω την εκνευριστικότατη φωνή του Κυριάκου Λουκάκου στο Γ' πρόγραμμα, παρόλο που οι εκπομπές του είναι πολύ καλές και οι γνώσεις του πάνω στην όπερα φαίνονται να είναι ατελείωτες. Μια που έπιασα το Γ' πρόγραμμα να κράξω βεβαίως τον ελεεινό Ανδρέα Ρικάκη ο οποίος μιλάει όπως δυο Αβραμόπουλοι μαζί όσον αφορά στον υπερβολικό στόμφο που προσπαθεί να προσδώσει στα, γελοιοδέστατα συνήθως, οπερατικά ή χορευτικά θέματα που καταπιάνεται ξοδεύοντας άδικα τόσο ραδιοφωνικό χρόνο. Να μην ξεχάσω βεβαίως και την Τζουλιέτα Καρόρη που νιαουρίζει ένα κάρο ασήμαντα πράγματα, π.χ. την ορχήστρα Χ διηύθυνε ο μαέστρος Ψ, όπου ούτε την ορχήστρα Χ γνωρίζει κανείς, τον δε μαέστρο Ψ δεν γνωρίζει η μάνα του.

Αντίθετα, είναι τέλεια από κάθε άποψη η Κάτια Καλλιτσουνάκη, όπως άριστη είναι και η εκπομπή που επιμελείται: "Εκτός Διδακτέας Ύλης". Υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλοί που αν και δεν διαθέτουν τα δώρα μιας τέλειας φωνής, όπως αυτής της κ. Καλλιτσουνάκη, έχουν άριστη εκφορά: Ράνια Βισβάρδη, Απόστολος Διαμαντής, Νικόλας Βιβλάκης και πολλοί άλλοι. Σκέφτομαι λοιπόν μήπως πρέπει οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί μας να ακούνε πού και πού καμιά τέτοια εκπομπή μήπως και μάθουν κάποτε ότι δεν κάνουμε παύσεις μετά τα γλωσσικά μόρια, ούτε τονίζουμε τις λέξεις όπου μας καπνίσει;

Μήπως θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι το επίθετο πάει μαζί με το ουσιαστικό που κοσμεί ή χαρακτηρίζει με οποιοδήποτε τρόπο και δεν μπορείς να το αποκόπτεις βάζοντας μεταξύ τους ακατανόητες διακοπές; Μήπως πρέπει ακόμη να τους πει κάποιος ότι αν δεν έχεις κάτι αξιόλογο να πεις είναι καλύτερα να σιωπάς; Μήπως, τέλος, πρέπει κάποιος να τους πει ότι οι διπλασιασμοί, οι υποφορές και οι ανθυποφορές όταν επαναλαμβάνονται συνεχώς παράγουν αυτό που λέμε ξύλινο λόγο; Μα κοντεύουμε να ξεχάσουμε ακόμη και να μιλάμε μ'αυτά που ακούμε κάθε μέρα στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Έλεος!