ΕΚ–ΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Διανύουμε περίοδο εκ–λογική, οπωσδήποτε. Όλα αυτό δείχνουν: τα debates, τα τηλεπαράθυρα, οι περιοδείες των καραγκιόζηδων στις λαϊκές και όπου αλλού μαζεύεται λαός, ακόμη και στο γραφείο έχουμε καθημερινές επισκέψεις και έτσι αναγκάζομαι κι εγώ να επι–σκέπτομαι· με όσο μυαλό μου έχει απομείνει, γιατί μ'αυτά που βλέπω και μ'αυτά που ακούω πρέπει να χαζέψω τελείως για να επιβιώσω, αλλιώς δεν τη βγάζουμε καθαρή παιδιά. Θα μας τρελάνουν αυτοί. Δεν έχουν ιερό και όσιο, και οι μεν και οι δεν. Δεν έχουν τσίπα παιδιά, δεν ντρέπονται ντιπ. Εγώ θα είχα πάει σπίτι μου εδώ και καιρό· από τις φωτιές του 2007. Κι εσύ, φίλε μου, κι εσύ θα είχες τραβηχτεί στη γωνιά σου τότε που ως ΠΑΣΟΚ δεν τα κατάφερες να κάνεις πράξη τα οράματα εκατομμυρίων Ελλήνων που σε πίστεψαν και με τα χίλια σου δώσαν τη δύναμη να κάνεις τη νύχτα μέρα, να τα φέρεις όλα τούμπα, ν'αλλάξεις την ψωροκώσταινα και να την κάνεις χώρα ευρωπαϊκή, να νιώσει κι αυτός ο μαλάκας ο Έλληνας επιτέλους πολίτης γιατί κουράστηκε να είναι κάφρος και υποτελής και φτωχός και μίζερος και ν'αρρωσταίνει και να τον σέρνουν στα ράντσα κι ο Μητσοτάκης κι ο Βουλγαράκης κι ο Πάγκαλος κι ο Βενιζέλος να έχει ράντσο δικό του, όχι τέτοιο ράντσο απ'αυτό που θα σου δώσουν εσένα στο Γενικό Κρατικό —κρατικό το λένε γιατί είναι μπάχαλο σαν το κράτος—, ούτε απ'αυτό που προορίζουν για μένα στην Παναγία —Παναγιά μου βόηθα—, όχι, όχι τέτοιο ράντσο. Από τα άλλα τα ράντσα έχουν αυτοί, εκείνα με τα άλογα και τα στρέμματα τα ατελείωτα, αυτά που τα κάνουν αλλαξοκωλιές με τους άλλους τους μουσάτους, τους τράγους ντε, αυτούς με τις κελεμπίες που ντροπιάζουν τους παπάδες τους πραγματικούς, αυτούς που κάηκαν στους πολέμους και αποκεφαλίστηκαν και μπαίναν μπροστά στους αγώνες και τιμούσαν το ράσο που το'χουν κάνει σήμερα ρόμπα και νεγκλιζέ και μπέιμπι ντολ και σκυλοπηδιώνται στις μονές και στα αρχονταρίκια και ρίχνει ο κοσμάκης μπινελίκια, αλλά δεν χαμπαριάζουν τίποτα, ό,τι φάνε ό,τι πιούνε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος τους, στην κυριο–λεξία, Θεέ και Κύριε, ποιοί σε διακονούν και ποιοί μας διαφεντεύουν!

Ρε δεν ντρέπεστε και ζητάτε την ψήφο μας; Ρε, τι είναι αυτά τα κουραφέξαλα που αραδιάζετε στα debates και στα πάνελ και μου βγαίνουν κι αυτοί οι άλλοι οι κουστουμάτοι, οι ίματζ μέικερs (σκατά την κάναμε και τη γλώσσα, σίγμα τελικό ή s αγγλικό στο μέικερς, ρε γαμώτο), αυτά τα τρωκτικά της ανοησίας και της αρπαχτής, αυτοί οι νεόπλουτοι της νεοκουλτούρας των ΜΜΕ και των καναλιών και των οχετών και των υπονόμων που μας βάλαν στα σπίτια μας μέσα και μας αδειάζουν εκεί, στο σαλόνι, στην κουζίνα μας και στην κρεβατοκάμαρά μας τα σκατά που ξερνάνε από όλες τις τρύπες που τους έδωσε ο Θεός, κι άντε τα σκατά τα πραγματικά, κάνεις ένα κουράγιο και τα καθαρίζεις, τα άλλα, αυτά που βγαίνουν από το στόμα, εκείνα δεν καθαρίζουν με τίποτα, χώνονται μέσα στο μυαλό μας και στην ψυχή μας την καθάρια και την κάνουν σαν τα μούτρα τους βρωμερή και τρισάθλια και ζητάνε την ψήφο μας γιατί θέλουν σύνταξη και αποζημίωση βο(υ)λευτική, γιατί αλλιώς πώς θα τα βγάλουν πέρα, τι δουλειά θα κάνουν που δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο παρά στρογγυλοκάτσανε στο σβέρκο μας και δεν λένε να ξεκουνηθούνε. Εγώ προσωπικά δεν θα σας δώσω την ψήφο μου κ. Καραμανλή, ούτε σε σας κ. Παπανδρέου θα τη δώσω, γιατί μπορεί να μου είστε συμπαθής, αλλά οι γύρω σας μου είναι γνωστοί από παλιά κι αυτοί οι καινούριοι που μου μοστράρεις (Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσηδες κλπ) δεν μου γεμίζουν το μάτι (αλήθεια ρε παιδιά, αυτός ο Παπακωνσταντίνου δεν βγήκε πρώτος ευρωβουλευτής; Πότε είναι στο ευρωκοινοβούλιο να στηρίξει τα συμφέροντά μας και να συμμετάσχει στις αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον αυτού του κόσμου, αφού ξημεροβραδιάζεται στα κανάλια αραδιάζοντας μπούρδες για κρετίνους), γνωρίζω πολλούς πιο άξιους να τους δώσω την ψήφο μου.

Εσάς, λοιπόν, κκ. Καραμανλή και Παπανδρέου, θα σας δώσω τ'αρχίδια μου, όχι φυσικά στην κυριολεξία γιατί τα θέλω, εσείς θα μου τα φάτε κι αυτά χωρίς να το καταλάβω και μετά δεν θα έχω μέρος να σας γράφω και σας και τα αφεντικά τα άλλα τα μεγάλα που διαφεντεύουν τις τύχες του πλανήτη ολόκληρου, που εκείνοι δεν ζητάνε ψήφο, εκείνοι επιβάλλουν τις ορέξεις τους με τον τσαμπουκά και αν δε γουστάρεις σου τραβάνε έναν πόλεμο και λίγα πυρηνικά και λίγα χημικά και λίγα βιολογικά και άντε στο καλό και κλάψε εσύ μάνα Γιουγκοσλάβα το παιδί σου και σκίζε τα ρούχα σου εσύ, Παλαιστίνιε που δεν σ'αφήνουνε μια σπιθαμή γης σ'αυτό τον κόσμο και προτιμάς τον άλλο τον επουράνιο και ζώνεσαι μπόμπες και ορμάς όπου βρεις μήπως και βρεις το δίκιο σου καημένε Αφγανέ και χαχόλε Αχμαντινετζάν που κι εσύ νομίζεις ότι θα κάνεις πυρηνικό εργοστάσιο και θα τους μπεις στη μύτη· σκατά θα φας κι εσύ κι εμείς μαζί σου γιατί αυτοί δεν παίζονται, είναι αιώνες τώρα στο κουρμπέτι και στην αρπαχτή και το ξέρουν το παιχνίδι καλύτερα απ'όλους μας κι έτσι θα πάμε σαν τους τυφλούς στον Άδη. Αλλά τουλάχιστον να το παλέψουμε λίγο παιδιά, να το παλέψουμε!