Δουλεύοντας στο Internet τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποιώ πόσο πολύ έχει αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης προγραμμάτων, ακριβώς λόγω της χρήσης του web. Πραγματικά, έχει μειωθεί κατά πολλές τάξεις μεγέθους ο χρόνος διάδοσης της πληροφορίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει σε όλους τους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας. Σκέφτομαι καμιά φορά: και λοιπόν; Τι αλλάζει τελικά; Πες ότι αυξάνει κι άλλο ο ρυθμός προόδου, πες ότι μπαίνουμε σε κόλπα τεχνητής νοημοσύνης, κβαντικούς υπολογιστές με τρελές ταχύτητες και όλα τα συναφή.
Πες ότι όλα κινούνται με τρελούς ρυθμούς. Μα γιατί να το πω; Αφού ήδη βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια: Τα πάντα τρέχουν με ασύλληπτες ταχύτητες, δεν προλαβαίνει κάποιος να σκεφτεί κάτι και νά'σου, την άλλη κιόλας στιγμή, ολόκληρες στρατιές φωτισμένων ανθρώπων να κάνουν πράξη τις σκέψεις αυτές. Ε, και; Αλλάζει τίποτα ρε παιδιά; Πέρα δηλαδή από τους εξοντωτικούς ρυθμούς που εμείς οι ίδιοι τελικά επιβάλλουμε στους εαυτούς μας, τι είναι αυτό που άλλαξε από την εποχή, ας πούμε, της αναγέννησης, ή των κλασικών χρόνων; Το μόνο που μένει ίδιο είναι η ασημαντότητά μας και η δίψα για κάτι καινούριο, για "πρόοδο", για "ανάπτυξη" κλπ.
Μήπως πρέπει τελικά να ξανασκεφτούμε τι ακριβώς κάνουμε, προς τα πού οδεύουμε, σε ποια fora αναλώνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας και τη ζωή μας την ίδια, τι κυνηγάμε τελικά; Μήπως ήταν καλύτερα τότε που τα πράγματα κινούνταν με πιο ανθρώπινους ρυθμούς, τότε που ο άνθρωπος είχε την άνεση και το χρόνο να χαρεί πραγματικά τις ιδέες του, να θέτει στόχους, και να βιώνει λίγο λίγο την πραγμάτωσή τους; Μήπως έχουμε αρχίσει να θυμίζουμε τον Μίκυ Μάους ως μαθητευόμενο μάγο στην περίφημη "Φαντασία" του Ουόλτ Ντίσνεϊ; Έτσι θαρρώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου