ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ;

…

Ένα άλλο μέτρο Ανατολικής έμπνευσης, με καταβολές, όχι στη σύγχρονη οικονομική πρακτική, αλλά στο φιλοσοφικό και θρησκευτικό μυστικισμό και διαλογισμό cakras, μυστικών κέντρων των διαφόρων δυνάμεων, έχει η πρόσφατη ανακοίνωση των οικονομικών υπηρεσιών του Ελληνικού κράτους, πως οι ταμειακές μηχανές όλων των καταστημάτων και υπηρεσιών της χώρας θα συνδεθούν με τον κεντρικό υπολογιστή του υπουργείου οικονομικών. Το εγχείρημα αυτό, εκτός του ότι θα αποτελέσει το όγδοο, λογισμικό πλέον, θαύμα του κόσμου και το όγδο cakra, που έχει σχέση με τις δυνάμεις των οικονομικών διαστροφών του Ελληνικού κράτους, θα κοστίσει υπέρογκα στον Ελληνικό λαό, αυξάνοντας το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος και σίγουρα δεν θα αποτρέψει τον ιδιοκτήτη του περιφερειακού ψιλικατζίδικου να στείλει χωρίς ταμειακή απόδειξη τα εσώρουχα στη γειτόνισσα ή τη madame του πολυτελούς οίκου ανοχής να προσβάλλει με αποδείξεις την εχεμύθειά της, αναμένοντας, τελικά ματαίως, οι μπανιστηρτζήδες του υπουργείου οικονομικών μπροστά στην κεντρική υπολογιστική οθόνη.

…

Νομίζω πως στη χώρα μας το πρόβλημα αυτό, της προστασίας των φορολογουμένων από τη φεουδαρχική βουλιμία του κράτους, αντιμετωπίζεται με την αντίρρηση της φορολογικής συνείδησης, τους αντιρρησίες της φορολογικής συνείδησης, που η κρατική αδηφαγία χαρακτηρίζει ως φοροφυγάδες. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για συμπεριφορά στοιχειώδους, ενστικτώδους θα έλεγα, αντιδραστικής αυτοσυντήρησης.

…

Πρόκειται για δύο αποσπάσματα από το "Αμήχανη Πολιτική Υψηλών Ρύπων" που συνέταξε ο Δημήτρης Αθανασιάδης με αφορμή την εξωφρενική, πράγματι, επιβολή του σύγχρονου χαρατσίου που εμπνεύστηκαν οι (αν)εγκέφαλοι του Υπουργείου Κονομίας και Κονομικών κατά την άνοιξη του 2009 και έφερε τη σύγχρονη ονομασία "έκτακτη εισφορά", κοινώς πέσαμε έξω, τσοντάρετε όσοι είστε νοικοκυραίοι και αποθησαυρίσατε κάποιον πλούτο να σωθούμε εμείς οι ρεμπεσκέδες. Το πλήρες κείμενο έχει ήδη αναρτηθεί στο παρόν ιστολόγιο (βλέπε "Σημαντικές Αναφορές")· εγώ απλώς να εκφράσω το σεβασμό μου σε κάποιους ανθρώπους, σαν το Δημήτρη, που σε καιρούς χαλεπούς, σε καιρούς που η κουλτούρα της τηλεόρασης και του ποδοσφαίρου μας πνίγει, κρατούν τις Θερμοπύλες της διανόησης σε πείσμα όλων αυτών που επιμένουν να μας μεταβάλουν σε κάφρους.