Παλιότερα δεν ήταν σπάνιο οι καθηγητές και οι δάσκαλοι να ασκούν βία σε παιδιά που ήταν άτακτα, ή ανυπάκουα, ή απλώς εκνεύριζαν τους δασκάλους τους είτε γιατί δεν τους άρεσε η φάτσα τους, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Τραβιούνταν αφτιά, πέφταν χαρακιές, χαστούκια, ανάποδες και όλα τα συναφή. Σήμερα, δόξα τω θεώ, η βία έχει εκλείψει από τα σχολεία και οι καθηγητές και οι δάσκαλοι διδάσκονται και ακολουθούν μοντέρνες παιδαγωγικές μεθόδους με αποτέλεσμα ο κόσμος μας να γίνεται καλύτερος. Ο καθηγητής και ο δάσκαλος στις μέρες μας δεν είναι πια ο μπαμπούλας, ο αφέντης, ο δυνάστης. Αντίθετα, σήμερα, ο δάσκαλος δείχνει επιείκεια, έχει τεράστια υπομονή και προσπαθεί να κερδίσει τα παιδιά, αντί να μεγαλώνει το χάσμα που έτσι κι αλλιώς υπάρχει μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αν δεν με πιστεύετε, δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, με πόση υπομονή και πραότητα αντιμετωπίζει ο καθηγητής τους δυο μαθητές που εννοούν να κάνουν φασαρία σε λύκειο του Καΐρου:
Το είναι είναι κακιά λέξη (μια συνεργασία του Μιχάλη Ρουμελιώτη)
-
Δημοσιεύω σήμερα άλλη μια συνεργασία του φίλου μας Μιχάλη Ρουμελιώτη.
Θυμίζω πως τον Ιούνιο είχαμε δημοσιεύσει άρθρο του με τίτλο «Η δε γυνή να
φοβήται τον...
Πριν από 22 ώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου