Η Δημοκρατία τρώει τον εαυτό της. Κάθε μέρα που περνάει η ρήση αυτή με βρίσκει όλο και πιο σύμφωνο. Πράγματι, φαίνεται ότι τα χρόνια της αθωότητας και των οραμάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Δημοκρατία είναι οπωσδήποτε το άριστο πολίτευμα, δύσκολα θα βρεθεί νουνεχής άνθρωπος να υποστηρίξει το αντίθετο. Έχει όμως η Δημοκρατία τη δυνατότητα να αποφύγει κάποια στιγμή αυτούς τους οδυνηρούς κύκλους εκφυλισμού, εντάσεων, ταραχών, πολέμων και τελικά αναγέννησης; Πιστεύω πως όχι.
Πράγματι, με ποια εχέγγυα να πιστέψω πως όλο αυτό το γελοίο μπουλούκι που σήμερα κυβερνά τον κόσμο και κανονίζει τις τύχες μας θα συνέλθει κάποτε και θα αποκτήσει κουλτούρα και σεβασμό στον άνθρωπο και στην κοινωνία; Πώς να πιστέψω ότι οι Μπερλοσυκόνηδες, οι Σαρκοζήδες και οι Ομπάμηδες θα λύσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα τούτος ο έρμος ο πλανήτης που μας φιλοξενεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια; Επιβιώσαμε ως είδος από πλημμύρες, σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς χάρη στην αδυναμία μας να παρέμβουμε στις σοφές λειτουργίες της φύσης και στη σωτήρια αργή διαδικασία της φυσικής επιλογής. Δυστυχώς ο άνθρωπος φαίνεται να μην μπορεί να διαχειριστεί τις τύχες του είτε σε φυσικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Ποιος θα συγκρατήσει τις συμμορίες που κυβερνούν σήμερα τις ζωές μας; Ποιος θα βάλει φρένο στις γεροντόκαβλες του Σαρκοζί, στις Βοναπαρτικές φιλοδοξίες του Πούτιν και στη μωρία του Μπερλουσκόνι; Ποιος θα συμμαζέψει τους αμέτρητους ρεμπεσκέδες που ταΐζουμε σήμερα με το αίμα μας και τον ιδρώτα μας όλοι εμείς οι άνθρωποι του μέτρου, της κουλτούρας και της λογικής; Δεν τους προλαβαίνουμε πλέον· σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο φαίνεται να μας παίρνει η μπάλα και στο βάθος διακρίνεται ζοφερό το τοπίο: εκφυλισμός, ανεργία, φτώχεια, ταραχές. Άραγε θα οδηγηθούμε σε πόλεμο πάλι; Έτσι δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς. Το χειρότερο όμως δεν είναι ο πόλεμος αυτός καθαυτός· το χειρότερο είναι ότι κάθε πόλεμος είναι δέκα φορές πιο καταστροφικός από τον προηγούμενο.
Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο μπόρεσε η ανθρωπότητα να σταθεί στα πόδια της και να εμπνεύσει για μια ακόμη φορά όραμα στις κοινωνίες που έζησαν τη φρίκη και είπαν όχι πια! Μεγαλούργησαν πολιτισμοί, η τεχνολογία εκτινάχτηκε σε απίστευτα ύψη, ο Σοστακόβιτς έγραψε τις πιο μεγάλες συμφωνίες του, οι ποιητές γέννησαν πάλι αριστουργήματα, η Δημοκρατία διασφάλισε κοινωνική ασφάλιση, εργασία για όλους, υγεία, παδεία, ελευθερία στην έκφραση, αυτοτέλεια και αξιοπρέπεια. Πού οδήγησαν όλα αυτά; Πουθενά! Γυρίσαμε πάλι στο μηδέν! Στην Ελλάδα μας είχαμε σοσιαλισμό και δεν το ξέραμε. Δημόσια υγεία, Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, Δημόσιες Επικοινωνίες, Δημόσια Παιδεία, ακόμη και Δημόσιες Αερογραμμές είχαμε, όλα δημόσια! Ανοχή και επιείκεια. Και Δίκαιο. Και Δημοκρατία. Μηδενική άμυνα απέναντι στα αρπακτικά, έτσι είναι η δημοκρατία· θα τιμωρήσει τον άρπαγα όπως προβλέπουν οι νόμοι, όχι με υστερίες, όχι με λιθοβολισμό. Με καλοσύνη και όραμα. Τα καταφέραμε; Όχι. Να δούμε πού θα μας βγάλει. Ο Θεός βοηθός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου