…… Ο λόγος που τα περιγράφω όλα αυτά, είναι διότι όσο περνάνε τα χρόνια, βλέπω να δικαιώνονται αν όχι τα συμπεράσματα του Postman, τουλάχιστον οι ανησυχίες του. Πάρτε για παράδειγμα το Twitter. Τι είδους μέσο μετάδοσης πληροφοριών είναι αυτό και ποια η αξία του; Τι είδους ιδέες μπορεί να μεταφέρει; «Τώρα τρώω ένα παγωτό» ή «βλέπω μια ενδιαφέρουσα ταινία»… Όσο για την αμεσότητα, αυτή δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους διαδικτυακούς τρόπους επικοινωνίας. Κι όμως, όλος ο κόσμος (ιδίως στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού) έχει ψύχωση με το Twitter. Μέχρι και το αμερικανικό CDC (το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων) είχε twit σχετικό με την πανδημία της νέας γρίπης! Αν και ουσιαστικά παρέπεμπε στη σχετική ιστοσελίδα του CDC… Πάρτε για παράδειγμα τα blogs. Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι είναι πολύ σπουδαίο κάθε πολίτης να έχει φωνή και να εκφράζεται άμεσα, ελεύθερα και δυναμικά. Αυτό είναι η θετική πλευρά. Όμως, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μερικά εκατομμύρια blogs (!) -κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσα- και συνεχίζουν να αυξάνονται εκθετικά. Έτσι, δημιουργούμε μια θάλασσα από ανακατεμένες, επαναλαμβανόμενες, κατατετμημένες, επιδερμικές πληροφορίες: αυτό που ο Postman αποκαλεί …… |
Τα παραπάνω δεν είναι δικά μου. Είναι απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο τού Θοδωρή Λύτρα στο περιοδικό LINUX Format Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2009 που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Το άρθρο αναφέρεται στον Neil Postman, σπουδαίο όσο και αμφιλεγόμενο διανοητή, που ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επικοινωνία και την πληροφορία γενικότερα. Ο Postman πέθανε στις 5 Οκτωβρίου του 2003, αλλά οι απόψεις του μόλις τώρα αρχίζουν να δικαιώνονται. Πράγματι, ο Postman είναι γνωστός στους πολλούς ως "αρνητής" του Internet, αλλά αυτό αποτελεί μια εσφαλμένη υπεραπλούστευση. Ο Postman είχε απλώς δει από πολύ νωρίς (1992) τις εξελίξεις και είχε θίξει από τότε πολλά ζητήματα που αφορούν στον πληθωρισμό (και τη συνακόλουθη απαξίωση) της πληροφορίας εισάγοντας μάλιστα τον όρο 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου