Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣτου ΤΣΙΚΟΛΥ ΦΙΚΕΛ

Μετά την τεράστια, ανέλπιστη αποτυχία που σημείωσε το αστυνομικό θρίλερ "Τα Τρία Σκαλοπάτια", έχουμε τη χαρά και την τιμή να σας παρουσιάσουμε το νέο εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα του Τσίκολυ Φίκελ, από τις εκδόσεις La Scatola, από σήμερα σε συνέχειες στο ιστολόγιό μας!

---

ΒΙΤΕΡ

---

η νύχτα

της

μεγάλης σφαγής

μια νουβέλα

του Τσίκολυ Φίκελ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ LA SCATOLA

---

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

Τσίκολυ Φίκελ

1982 Εκδόσεις ΛΑ ΣΚΑΤΟΛΑ ΠΑΜΠΛΙΚΕΪΣΙΟΝΣ

Στοιχειοθετήθηκε και τυπώθηκε

στο Απούτσιπλακ τον Απρίλη

του 1982 για λογαριασμό των

εκδόσεων ΛΑ ΣΚΑΤΟΛΑ

Άπειρες ευχαριστίες για την

πολύτιμη συνεργασία και βοήθεια

στον ακαταπόνητο φίλο και

δαφνοστεφή ακαδημαϊκό

Κόρκ Τόουνους.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΤΗΝΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

---

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΩΝ

Εμπρός: του συγγραφέα

   Πίσω: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Κρις Λίμπερτυ

                    ΚΕΙΜΕΝΟ Κορκ Τόουνους

---

ΤΣΙΚΟΛΥ ΦΙΚΕΛ

Η

ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ

ΜΕΓΑΛΗΣ

ΣΦΑΓΗΣ

νουβέλα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Λευτέρης Σερασκέρης

---

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΑ ΣΚΑΤΟΛΑ - Απούτσιπλακ, 1982

---

επεισόδιο I επόμενο

1. ΦΩΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Ο Άστον Μάρτιν βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Ήταν αλυσοδεμένος στη μέση τής ερήμου, μισοπεθαμένος απ' τη δίψα και την πείνα, κουρελής και κακομοιριασμένος. ΑΥΤΟΣ!, ο μεγάλος, ο αήττητος. Περιμένει καρτερικά, έτσι ακίνητος μέσ' στη ντάλα, να τον αποτελειώσουν. Θαρρεί κανείς πως είναι νεκρός, μα το μυαλό του δουλεύει πυρετικά. Πασχίζει να βρει τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ τρόπο να το σκάσει. Η στεγνή του γλώσσα περνά πάνω από τα σκασμένα του χείλη. Το θολό του μάτι παίρνει κάποια αμυδρή κίνηση. Συνοφρυώθηκε· «Ανάθεμα!» έκραξε. Τρεις τεράστιοι κροταλίες κατευθύνονταν κατά πάνω του. Ένοιωσε κάποιο νεύρο να τον σφυροκοπάει στο φρύδι.

-Κοπρόσκυλα! ούρλιαξε.

Τα απαίσια ερπετά, ολοένα και πλησίαζαν. Έπρεπε να σκεφτεί κάτι, συγχρόνως βλαστημούσε: «Τσογλάνια!».

«Μήπως ήρθε το τέλος μου;» μονολόγησε. «Αποκλείεται» κατέληξε κουνώντας χαρακτηριστικά πέρα δώθε το κεφάλι. Τα ερπετά κόντεψαν στο ένα μέτρο. Ο αδάμαστος έμενε ακίνητος, μα την επόμενη στιγμή, οι ακούρευτες τρίχες στο σβέρκο του ορθώθηκαν από ανατριχίλα, άνοιξε διάπλατα τα μάτια, το κορμί του μούδιασε ολάκερο. Πίσω ακριβώς από τα θανατηφόρα ερπετά, βάδιαζαν με μεγάλα βήματα δύο τεράστιοι μαύροι αλειμμένοι με λάδι. Προχωρούσαν ολόγυμνοι προς το μέρος του, κραδαίνοντας τα φοβερά μόριά τους. Ακόμα πιο πίσω όμως…… ώ! μα ήταν απίστευτο!, δεν πίστευε στα μάτια του. Ήταν ο ίδιος ο χάρος χαμογελαστός, μ' ένα ντοσιέ στη μασχάλη. Ένοιωσε με μιάς να του φεύγει ο κλανιάς.

συνεχίζεται…