Ο Θεοτόκης είχε αγαπήσει μέχρι τύφλωσης, την Ειρήνη Δενδρινού. Όταν ζούσε ακόμη στην Κέρκυρα. Διηγότανε συχνά σε πόσους εξευτελισμούς υποβαλλόταν για χάρη της. Σε πόσα έξοδα. "Να πεζοπορήσω για να της αγοράσω φουρκέττες από την πόλη, όταν βρισκόματασταν στο χωριό. Να πληρώσω για να φέρω ορχήστρα στα γλέντια του σπιτιού της. Ο άνδρας της ήταν βουλευτής. Εγώ του 'γραφα συχνά και τους λόγους που εκφωνούσε. Μα όλα τα έκανα μέσα σε ανείπωτη ευτυχία…".Και πάντα τελείωνε με τη στερεότυπη φράση:
"Έτσι είναι, κυρά μου (μιλούσε στη Γαλάτεια Καζαντζάκη), ο άνθρωπος γεννιέται σκλάβος ή ελεύθερος. Εγώ γεννήθηκα σκλάβος".
(καταγραφή Έλλης Αλεξίου)
Μιά φορά στο σπίτι του Καζαντζάκη, στην οδό Αναγνωστοπούλου 30 β', συζητούσαν για την πολιτική κατάσταση ο Βάρναλης με το Θεοτόκη. Ο Βάρναλης ήταν ακόμη υπάλληλος του κράτους, καθηγητής, και ο Θεοτόκης επίσης υπάλληλος, στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο Βάρναλης καταφερόταν κατά του κράτους με χοντρές εκφράσεις, αντιπαραβάλλοντάς το με ένα σοσιαλιστικό σύστημα διακυβέρνησης, που το θεωρούσε ανώτερο.
-Το βρίζεις, ωστόσο το υπηρετείς. Αν δε σου κάνει, να παραιτηθείς…
-Μα θαρρώ πως κι εσύ λες πως είσαι σοσιαλιστής, όμως και του λόγου σου υπηρετείς το κράτος, που δεν υποκλίνεσαι…
-Και τι νομίζεις πως είμαι εγώ; εγώ είμαι ένας παλιάνθρωπος…
(καταγραφή Έλλης Αλεξίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου