Εκλογές έρχονται και λέω να καταθέσω την άποψή μου για τους εκλεκτούς που επιθυμούν τόσο να παρατείνουν όσο μπορούν την εξουσία που ήδη κατέχουν, όσο και να εξασφαλίσουν για μια τετραετία ακόμη τους παχυλούς μισθούς που λυμαίνονται από το υστέρημα των ανέργων και των αστέγων που δημιούργησαν επιμελώς από το 1974 και εδώ. Βεβαίως, είναι και η διασφάλιση της επιπλέον σύνταξης που θα τους χαρίσει καλά γεράματα σε αντίθεση με τις στρατιές των χαμηλοσυνταξιούχων των οποίων τα ασφάλιστρα έπαιξαν οι ίδιοι σε τοξικά και άλλα ομόλογα νομίμως, βεβαίως, αλλά με παπαρονόμους που οι ίδιοι ψήφισαν επιμελώς όλα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ δεν έδειξαν ούτε στο ελάχιστο την ίδια επιμέλεια στη διασφάλιση της διαφάνειας και της ορθολογικής λειτουργίας του κράτους.
Η άποψή μου λοιπόν έχει ως εξής: πρόκειται για ανθρώπους που έχουν μεγάλο ταλέντο στην κοροϊδία όλων ημών, καθώς επίσης και στην ακατάσχετη παπαρολογία. Κι αν ρωτήσετε πώς γίνεται να μην υπάρχει ούτε ένας σωστός από δαύτους, θα σας απαντήσω ότι είναι μάλλον απίθανο ένας από μας, που δεν διαθέτει, όμως, τα παραπάνω ταλέντα, να ανέβει τόσο ψηλά στα σκαλοπάτια της εξουσίας. Εδώ, οι ελεεινοί συνδικαλιστές στο χώρο εργασίας μου παλεύουν για μια θεσούλα στο φτωχό συνδικαλιστικό στερέωμα και γίνονται μάχες μέχρι θανάτου, πού να τη βγάλεις καθαρή για κάτι παραπάνω· κι έχει μεγάλο δρόμο μέχρι να φτάσει κανείς στα βουλευτικά έδρανα…
