Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ αΔρΑΝΑΪΔΩΝ

Παραθέτω απόσπασμα από τη Wikipedia σχετικά με το μύθο που αφορά στο μαρτύριο των θυγατέρων του Δαναού, γνωστό με την ονομασία «Ο Πίθος των Δαναΐδων»:

Σύμφωνα με μία παράδοση, οι κόρες του Δαναού, οι Δαναΐδες, καταδικάστηκαν μετά τον θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες («τετρημένον πίθον») για να τιμωρηθούν δήθεν για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Αυτό έγινε στη νεότερη εποχή πολύ γνωστή έκφραση, ο «Πίθος των Δαναΐδων» ή το «άντλημα στον πίθο των Δαναΐδων», που αναφέρεται σε μια μάταιη εργασία ή κόπο χωρίς τέλος. Σε αυτό θα πρέπει να καταδικάστηκαν οι 49 από τις 50 Δαναΐδες, καθώς η μία, η Υπερμήστρα, ερωτεύθηκε τον σύζυγό της και δεν τον σκότωσε. Οι αντίστοιχες αρχαίες εκφράσεις είναι «εις τον τετρημένον πίθον αντλείν» και «άπληστος πίθος επί των πολλά εσθιόντων». Η έκφραση υπάρχει και στα γαλλικά ως «tonneau des Danaïdes».

Πέρα από τα σαφή υπονοούμενα του μύθου περί του ποσοστού των γυναικών οι οποίες παντρεύονται από έρωτα και όχι από συμφέρον (μια στις πενήντα, ήτοι 0.5%), ο μύθος περιγράφει επακριβώς την κατάσταση στην Ελλάδα, όπως έχει διαμορφωθεί από την μεταπολίτευση και μετά. Πράγματι, σήμερα δεν είναι δυνατόν να διορθωθεί απολύτως τίποτα σε τούτη την έρμη τη χώρα, καθώς οι νόμοι που ψήφισαν αρκετές τριακοσαριές ασχέτων ή ιδεολογικά (και πλέον και κυριολεκτικά) νεόπλουτων βουλευτών, τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν τέτοιο μπάχαλο που είναι αδύνατον πλέον να λειτουργήσει οποιαδήποτε δομή, υποδομή, θεσμός ή  υπηρεσία σ' αυτόν τον τόπο. Οι περισσότεροι το βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας, ενώ όσοι από εμάς έχουμε την τύχη να υπηρετούμε στον ευαγή χώρο του ελληνικού δημοσίου, έχουμε πλέον εμπεδώσει το γεγονός ότι είναι αδύνατον να αλλάξει, ή να ορθολογιστεί οτιδήποτε σ' αυτό το όργιο πολυνομίας και ανοησίας, που τόσο επιπόλαια, αλλά και μεθοδικά,  δημιούργησαν οι εκλεκτοί μας.


Δεν θα αναφερθώ στο μπάχαλο που διέπει τα μισθοδοτικά, το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις γενικότερα. Θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα που έχει να κάνει με την ευπαθή ομάδα των χαμηλοσυνταξιούχων. Λοιπόν, έχουμε όλοι ακουστά αυτό το περίφημο ΕΚΑΣ, που δεν έχει καμία σχέση με το e-cash και άλλα ηλεκτρονικά κουραφέξαλα που λανσάρουν από τηλεοράσεως και με ολοσέλιδες διαφημίσεις που κοτσάρουν στις εφημερίδες δίκην προσωπικών αφισών, λες και περισσεύει το χαρτί, οι διάφοροι τυρανόσαυροι που προετοιμάζουν τη μαζική μας εθελουσία έξοδο προς το σύγχρονο Ζάλογγο προς το οποίο οδεύουμε ολοταχώς και ολοπαχώς (βλ. Πάγκαλος, Βενιζέλος, Καλαμανλής Β' κλπ). Οι τυρανόσαυροι, λοιπόν αυτοί ανήκουν σε διάφορες συνομοταξίες, π.χ. τράπεζες, ΟΤΕ Α.Ε., ψηφιακή ΕΡΤ Α.Ε., ΙΚΑ Α.Ε., ΟΛΠ S.A., ΟΑΕΔ & Bros κλπ. Θα μου πεις, θα βγάλεις όλους τους οργανισμούς και τους θεσμούς εκτός παιδειάς; Μα εδώ κοντεύουν αυτοί να μας βγάλουν όλους ΠΕΕ (πέραν επιτοπίου επισκευής), ευγένειες θα κοιτάμε τώρα;

Πράγματι, λοιπόν, αυτό το ΕΚΑΣ (δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει και βαριέμαι αφόρητα να ψάχνω στο Google να δω τις παπαριές που μπορεί να σημαίνουν τα γράμματα, πες ότι σημαίνει Εθνικό Κοινωνικό Ασφαλιστικό Συμπλήρωμα, ή Ελληνική Κομπίνα Απορρύθμισης των Συντάξεων, δεν έχει σημασία, βάλε ό,τι θέλεις), το ΕΚΑΣ, λοιπόν, δίνεται βάσει της παρακάτω λογικής: Αν η σύνταξή σου είναι μέχρι ενός Α ποσού, το παίρνεις. Αν υπερβαίνεις το ποσό Α δεν το παίρνεις. Ιδού λοιπόν η μαλακία του νομοθέτη (ντροπή είναι να λέμε νομοθέτες αυτό το μπουλούκι που νομοθετεί, αλλά έτσι θέλουν να αυτοαποκαλούνται, νομοθέτες, και μάλιστα επί το καλλιτεχνικότερο, όταν μιλάνε μεταξύ τους στα διάφορα πάνελ που αραδιάζουν ασύστολες παπαρολογίες, δεν λένε "ψηφίσαμε", "εισηγηθήκαμε" κλπ, λένε ψήφισε ο νομοθέτης, εισηγήθηκε ο νομοθέτης κλπ). Ποιά είναι, λοιπόν, η ουσία ενός τέτοιου επιδόματος; Αν παίρνεις πολύ χαμηλή σύνταξη, σου δίνω κάτι τις να συμπληρώσεις το εισόδημά σου για να ζήσεις στα όρια της αξιοπρέπειας και να μη ζητάς λεφτά απ' τα παιδιά σου. Αν λοιπόν το χαμηλό εισόδημα καθορίζεται στα, π.χ. 400€ και το ΕΚΑΣ είναι 300€, τότε ένας συνταξιούχος με σύνταξη 250€ θα πάρει 250+300=550€ οπότε κάπως βελτιώνεται η κατάστασή του. Ένας άλλος που παίρνει 120€ θα πάρει 120+300=420€. Πάει καλά (λέμε τώρα).

Ένας που παίρνει 398€ θα πάρει 398+300=698€, μια χαρά. Ένας άλλος με 401€ σύνταξη θα πάρει τ' αρχίδια μου, οπότε αυτός που παίρνει λίγα ευρώ λιγότερα θα βρεθεί να παίρνει 300€ παραπάνω! Θαύμα! Εκεί είναι η μαγκιά και η εξυπνάδα. Ρε, σεις, ανεγκέφαλοι, δεν σας κόβει να πείτε το απλό: Θα συμπληρώνω με ΕΚΑΣ μέχρι του ποσού των 700€, και μέγιστο επίδομα, π.χ. τα 300€; Ή, ακόμη καλύτερα, να βάλεις κάποιους μαθηματικούς να σου βγάλουν έναν τύπο που να εξομαλύνει τις διαφορές και να τον τηρείς με ευλάβεια; Δεν θέλει πάνω από μια εβδομάδα για έναν σκεπτόμενο άνθρωπο να σου βγάλει δέκα λογικούς αλγορίθμους για να κάνεις τέτοιες επιδοματικές πολιτικές. Αλλά, αυτοί οι ανόητοι θέλουν γρήγορες λύσεις, βιαστικές, στο πόδι. Νομίζουν ότι το κράτος είναι ένας μεγάλος καφενές και ότι τα νομοσχέδια είναι κάτι που παίζεται μεταξύ ταβλιού και μπιρίμπας (για μπουρλότο και πρέφα δεν τους έχω ικανούς), οπότε εν είδει κουβέντας καφενείου, πετάει ένας μια ιδέα, λέει ο άλλος μια άλλη ιδέα, και κουβέντα στην κουβέντα φτιάχνουν ένα νομοσχέδιο. Κοτσάρουν κι από το ΛΑΟΣ καμιά φιλολαϊκή κορώνα, ενώ το ΚΚΕ, στο βάθος, αλλάζει πλευρά στην κασέτα που παίζει από τον εμφύλιο.

Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε στο χάλι που έχουμε σήμερα και, πραγματικά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Θα μου πεις κάνε και καμιά πρόταση, μη γκρινιάζεις άλλο. Λοιπόν να και μια πρόταση. Να πάμε πάραυτα σε αναθεωρητική βουλή και να αλλάξουμε κάτι βασικό στο σύνταγμα των Ελλήνων. Δεν μπορεί οποιαδήποτε αλλαγή να σκαλώνει στην αντισυνταγματικότητα λόγω ανισότητας. Τι εννοώ; Λέμε: ένας στρατιωτικός βγαίνει στη σύνταξη στα 48 του με βαθμό ταξιάρχου και παίρνει ένα σκασμό λεφτά. Το ίδιο και ένας τεχνικός της ΔΕΗ. Βρε δε φτάνουν τα λεφτά, τίποτα αυτοί· έτσι με πήρες, υπάρχει νόμος, θα μου τα δώσεις. Καλώς, να σου τα δώσω. Ένας μηχανικός που δουλεύει στο δημόσιο παίρνει, πέρα από το μισθό του, και έναν σκασμό λεφτά ως ποσοστό από τα δημόσια έργα. Καλώς, να στα δώσω κι εσένα, αφού έτσι ήταν η συμφωνία μας. Και γιατί είχαμε κάνει τέτοια συμφωνία; Γιατί αλλιώς δεν πήγαινε ο άλλος να γίνει αξιωματικός, ούτε ο μηχανικός πήγαινε να δουλέψει στο δημόσιο.

Ναι, αλλά τώρα πέφτει μεγάλο παρακάλι για τέτοιες δουλειές -φιλέτα-, έτσι δεν είναι; Άρα, γιατί πρέπει να σου δίνω δυο και τρεις μισθούς ρε μάγκα; Έλα να δουλέψεις για την πατρίδα, πάρε και έναν αξιοπρεπή μισθό, και με τα εξτρά που αρπάζεις να πάρω και πέντε έξι γιατρούς που μου λείπουν, να δώσω και κανένα επίδομα θέρμανσης, να δώσω και κάτι στον αγρότη που τον πήρα από αυτό που έκανε 2.000 χρόνια και τον έβαλα να καλλιεργεί αβοκάντο στα βουνά της δυτικής μακεδονίας, να ζήσουμε όλοι μετρημένα, να ορθοποδήσουμε και μετά έχει ο Θεός. Θέλεις, ρε συ δόκιμε, να γίνεις αξιωματικός με 1.800€; Έλα! Θέλεις 3.000€ και παχυλή σύνταξη στα 48 σου; Τον πούλο, έχω άλλους που περιμένουν. Εσύ, ρε Μήτσο, θέλεις να γίνεις ηλεκτρολόγος στη ΔΕΗ με 1.800€; Έλα! Τι, θέλεις 2.500€ και σύνταξη στα 45 σου; Τον πούλο κι εσύ, περιμένουν ουρά οι άνεργοι. Εσύ, ρε μηχανικέ, θέλεις να 'ρθεις στο δημόσιο να κάνεις δρόμους και γεφύρια; Έλα, με 1.800€. Λίγα είναι; Τράβα να χτίζεις οικοδομές με αντιπαροχή να μεγαλώσει κι άλλο το τσαντήρι, κι εσύ να τα κονομάς. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Θα πάρω άλλον, έχει χιλιάδες μηχανικούς που παρακαλάνε.

Πού κολλάει όμως το πράγμα; Έστω κι έγινε έτσι που λέμε. Εκεί αρχίζει άλλο πανηγύρι. Μπαίνει η ισότητα και η αντισυνταγματικότητα. Σου λέει η τυφλή δικαιοσύνη, που δεν βλέπει μπροστά της από την τύφλα τη μεγάλη: Καλά, αυτοί οι δυο κάνουν την ίδια δουλειά και αμείβονται διαφορετικά; Α, δε γίνεται αυτό, είναι αντισυνταγματικό! Οπότε, έχουμε αδιέξοδο και πάμε όλοι μαζί φούντο, από τη μια οι άρπαγες κηφήνες, από την άλλη οι δικαστές που όλα τα βρίσκουν άδικα και αντισυνταγματικά, παρά μόνο τα δικά τους τα λεφτά να είναι μπόλικα -για να μην χρηματίζονται, λέει, άκουσον άκουσον οι ξεδιάντροποι-, πάμε όλοι φούντο και σε λίγο καιρό θα πάρουν κι αυτοί κι εμείς τ' αρχίδια μας και θα πεινάμε παρέα. Λοιπόν, αλλάξτε το κωλοσύνταγμα, κάντε εργαζόμενους δύο ταχυτήτων, μήπως, σε  κάποια χρόνια, καταφέρουν να επιβιώσουν τουλάχιστον αυτοί της χαμηλής ταχύτητας (οι υπόλοιποι θα έχουν κουρδίσει την κιθάρα λόγω ηλικίας), και μετά βλέπουμε.

Και μην σπεύδετε, εσείς οι αρχιδια-νοούμενοι ψευτοσυνδικαλιστές να μου πείτε τις γνωστές παπαριές περί αποσάθρωσης του εργατικού κινήματος. Τα STAGE και τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης δεν τους έφερα εγώ, εσείς τους φέρατε, αυτοί δεν είναι σε άλλη ταχύτητα; Κάνετε πως δεν τους βλέπετε, ή μήπως επειδή είναι τέτοιο το χάλι τους, δεν τους θεωρείτε καν εργαζόμενους; Ή μήπως οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού κι εσείς είστε ταγμένοι να υπηρετείτε τους άλλους, τους ψιλοβολεμένους. Δεν θέλω υποκρισίες και κροκοδείλια κ. Παναγόπουλε. Κι εσύ κ. Πρωτόπαπα, βγάλε το σκασμό, επί ημερών σου έγινε το μισό μπάχαλο. Κι εσύ, ρε Κουτρουμάνη, φαίνεσαι καλός άνθρωπος, αλλά σε βλέπω σκοτείνιασες τώρα που ήρθες στα πράγματα. Βάλτε τη λογική σας να δουλέψει και κάντε τομές, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι όπως πάμε τώρα, σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε εργαζόμενους σε καμία ταχύτητα, ούτε πρώτη, ούτε δεύτερη, μόνο άνεργους και επαίτες θα έχουμε και τότε θα παρακαλάμε να γυρίσουμε στο χάλι που είμαστε τώρα, για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις, αλλά τότε θα είναι αργά…

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ…

Ενώ σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο συνεχίζεται η σοβαρή αντικαπνιστική εκστρατεία, στην Ελλάδα, επικεντρώνεται κυρίως τυπικά γύρω από την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους και σε χώρους εργασίας, χωρίς, όμως, να εμβαθύνει στην ουσία, που αφορά σε αλλαγή της νοοντροπίας και του τρόπου ζωής και θανάτου γενικότερα. Ο νόμος του 2002 απαγόρευε φαινομενικά το κάπνισμα, αλλά παρέμεινε από σχεδιασμού στο μεγαλύτερο μέρος ανεφάρμοστος μιας και οι διαχειριστές εργασιακών μονάδων μπορούσαν να επιτρέψουν εξαίρεση. Το 2008 ψηφίστηκε αυστηρότερος νόμος, που άρχισε να εφαρμόζεται την 1η Ιουλίου 2009.

Το 2009 η Ελλάδα είχε τα υψηλότερα ποσοστά καπνιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ άλλες χώρες - ακόμα και πολλές που θεωρούνται λιγότερο ανεπτυγμένες - είχαν επιτύχει μείωση του ποσοστού των καπνιστών. Ενώ το κάπνισμα έχει απαγορευτεί δια νόμου σε δημόσιους χώρους, μαγαζιά κλπ, ήδη από την 1η Ιουλίου του 2009, ορισμένοι συνεχίζουν να εξασκούν την επικίνδυνη αυτή συνήθεια εις βάρος των συμπολιτών τους που πλέον δηλώνουν τουλάχιστον αγανακτισμένοι. Παραθέτω σχετική διαφωτιστική φωτό, που μου διαβίβασε ο συνεργάτης της στήλης, Χένρι Μαντσίνι. Το στιγμιότυπο είναι από γνωστό νυχτερινό κέντρο, όπου, παρά τη ρητή απαγόρευση, ο περισσότερος κόσμος καπνίζει ελεύθερα. Δείτε τα τσιγάρα και τα γεμάτα αποτσίγαρα τασάκια πάνω στο τραπέζι. Αίσχος!!!



Η μΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ



Από τα χρόνια του Μαρξ και του Έγκελς είναι γνωστή η αδιάκοπη πάλη των τάξεων. Η φίλη και συνερ-γάτα του blog, Βίβα Ζαπάτα! μας στέλνει την σύγχρονη μπάλη των τάξεων, σε ενδιαφέρουσα παρουσίαση που επιμελήθηκε το Advanced Economics Research Dept. του πανεπιστημίου Κωλού-μπια των ΗΠΑ. Στην παρουσίαση αυτή θα δείτε, μέσα από αδιάσειστα στοιχεία και εικόνες, πώς η κοινωνική τάξη αντανακλά σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας, συμπεριλαμβανομένων και των εξωεργασιακών ενασχολήσεων που αφορούν στη διασκέδαση και στον ελεύθερο χρόνο. Η έκθεση, που είναι απόρρητη, διέρρευσε από πηγές που διατηρεί η ΒΖ! σε διάφορα κέντρα εξουσίας σε ΗΠΑ, Καναδά, Στρασβούργο, Κέηπταουν, Σαγκάη, Σιγκαπούρη και Άνω Πετρίτσι Ξάνθης.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ…

Είναι γνωστό ότι οι κουλτούρες διαφόρων πολιτισμών έχουν, πολλές φορές, κοινές ρίζες. Είναι γνωστό, π.χ., ότι η ελληνική μυθολογία έχει δανειστεί πολλά πρόσωπα και μύθους από τη μυθολογία των Ασσυρίων και τη σανσκριτική εποποιία. Πολλοί από τους θεούς του Ολύμπου είναι πρόσωπα που αναφέρονται στις μυθολογίες των παραπάνω πολιτισμών. Η εβραϊκή μυθολογία, επίσης, έχει κοινά στοιχεία με τα ινδικά έπη Μαχαμχαράτα και Ραμαγιάνα. Με τη σειρά τους πολλές μυθολογίες ευρωπαϊκών λαών έχουν επηρεαστεί τόσο από τις μυθολογίες αυτές, όσο και από την ελληνική μυθολογία, π.χ. πολλές ιστορίες της γερμανικής μυθολογίας που τυχαίνει να γνωρίζουμε μέσα από το "Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν" του Βάγκνερ παρουσιάζουν μεγάλες ομοιότητες με μύθους της ελληνικής μυθολογίας και παράδοσης. Ακόμη και τα μνημεία των διαφόρων πολιτισμών παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες· δείτε, π.χ. το παρακάτω απόσπασμα από τη ζωφόρο του Παρθενώνα:



Πολλά σανσκριτικά μνημεία ακολουθούν παρόμοια αρχιτεκτονική που βασίζεται στη ινδική μυθολογία. Είναι, π.χ., εκπληκτική η ομοιότητα που παρουσιάζει η ζωφόρος του Παρθενώνα με τη ζωφόρο του Γαμιστρώνα:


Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010




Ένας εξηνταπεντάρης μπαίνει σε ένα ζαχαροπλαστείο και λέει:


-Θα μου κάνεις μια τούρτα για τη γυναίκα μου που έχει γενέθλια;
-Αμέ, πώς να την κάνω;
-'Οπως πάντα, με σοκολατένια τριαντάφυλλα επάνω.
-Πόσα κεράκια να βάλω;
-Τριάντα, όπως πάντα… 

ΑΓΟΝΟΣ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ…

Με λύπη μου σας πληροφορώ, ότι ο διαγωνισμός που προκηρύξαμε τις προάλλες σχετικά με την Επίγεια Ψηφιακή Τηλεόραση, κηρύσσεται άγονος, καθώς κατετέθη μόνο μια προσφορά, αξιολογότατη μεν, αλλά ΜΙΑ. Έτσι, η διεύθυνση είναι υποχρεωμένη να προβεί στην ακύρωση του εν λόγω διαγωνισμού. Το βραβείο και το συνακόλουθο χρηματικό έπαθλο θα κατατεθεί στο Ταμείο Παρακαθηκιών και αρχιΔανείων, κάτι σαν μήνυση κατ' αγνώστων σαν να λέμε. Πάνω απ' όλα διαφανείς διαδικασίες, παιδιά, να δίνουμε το κα(β)λό παράδειγμα στους κυβερνώντες, μπας και δούμε άσπρη μέρα. Παρεμπιπτόντως, αναμένεται να χιονίσει σύντομα, οπότε οι άσπρες μέρες είναι κοντά. Μην απελπίζεστε, έχει ο Θεός.

Υ.Γ.
Ο Θεός έχει, εμείς δεν έχουμε…

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ;


Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΟΜΟΥΝΑ

Επειδή πολλές φορές ο φίλος και συνεργάτης Χένρι Μαντσίνι έχει αναρωτηθεί πώς γίνεται να βγάζω στο blog, και γενικότερα στο διαδίκτυο, δωρεάν συμβουλές και κόλπα για όλους, χωρίς κανένα αντίκρυσμα, καταθέτω εδώ μια συνομιλία από το ελληνικό προγραμματιστικό φόρουμ www.vcdc.gr όπου "έπεσα" ψάχνοντας στο google για έναν JavaScript αλγόριθμο ελέγχου ορθότητας του Α.Φ.Μ. Ο αλγόριθμος αυτός μπορεί να "κολλήσει" σε οποιαδήποτε HTML web φόρμα εισαγωγής στοιχείων. Προσπαθώντας λοιπόν, με τα λίγα που ξέρω, και επειδή απογοητεύτηκα με το taxfriend, το πρόγραμμα που κυκλοφόρησε η Sιngular Logic δωρεάν στο διαδίκτυο αυτές τις μέρες για να καταχωρούμε τις αποδείξεις μας, προσπαθώντας, λοιπόν, να φτιάξω ένα δικό μου πρόγραμμα για σας, αλλά και για μένα τον ίδιο, έψαξα να βρω έναν έτοιμο αλγόριθμο ελέγχου της ορθότητας του Α.Φ.Μ.

Η συζήτηση που γίνεται πάνω στο θέμα μεταξύ Notis, Michelle (αυτή είναι γυναίκα), Psilos κλπ, είναι δείγμα της πολύ σπουδαίας δουλειάς που γίνεται στο Internet από όλους αυτούς που "χαρίζουν" τους καρπούς των κόπων τους στην κοινότητα. Δεν χρειάζεται να είστε προγραμματιστές για να ρίξετε μια ματιά· απλώς αφήστε τον κώδικα κατά μέρος (πρόκειται για καμιά εικοσαριά γραμμές όλες κι όλες) και διαβάστε την μεταξύ τους συνομιλία. Φυσικά, αυτό είναι ένα ελάχιστο δείγμα αυτών που μπορεί να βρεί κανείς στο web. Μιλάμε, ότι υπάρχουν "ανεβασμένα" εκατοντάδες χιλιάδες διαμάντια, σμαράγδια, τουρμελίτες, ζαφείρια και οπάλια που δεν πληρώνονται με κανένα τίμημα. Όρεξη να έχεις να διαβάζεις φίλε ΧΜ. Εξάλλου, πολλές από τις γνώσεις μου τις έχω πάρει από το web, άρα είναι λογικό να νιώθω την υποχρέωση να συνεισφέρω κι εγώ λίγα λιθαράκια. Βεβαίως, ο SPAWK και μόνο αρκεί για ξεχρεώσω, αλλά δεν χάνω τίποτα να ανεβάζω πού και που λίγες χρήσιμες συμβουλές. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα είδος συγχρονης, ηλεκτρονικής κομούνας, και αυτό που έχουμε να περιμένουμε στο μέλλον είναι πότε θα εφορμήσουν τα αρπακτικά για να πνίξουν τη σύγχρονη αυτή επανάσταση με στόχο, τί άλλο; Το κέρδος. Μέχρι τότε, όμως, περνάμε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα.

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΟ “ΕΙΠΑΝ…„

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

ΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΤΕ!!!




ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ



Από σήμερα λέω, που και που, να βγάζω κάποιο θέμα της επικαιρότητας που απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας, π.χ. "Πόσων ετών θα βγεί στη σύνταξη ένα παιδί που γεννιέται σήμερα;", ή "Θα πάρει σύνταξη ένα παιδί που γεννιέται σήμερα;" κλπ, ώστε όποιος γνωρίζει επ' αυτού να απαντά, είτε με σχόλια πάνω στο άρθρο, είτε με άρθρο σε δικό του blog, εφόσον είναι blogger. Απαντήσεις για τα ζητήματα αυτά μπορεί να βρει κανείς είτε στο διαδίκτυο, είτε σε άλλες πηγές, επομένως γεννιέται εύλογα ο ερώτημα: Προς τι μια τέτοια κίνηση; Σπεύδω λοιπόν να απαντήσω ότι στόχος του blog είναι όχι τόσο η απλή επεξήγηση και ανάλυση των θεμάτων αυτών, όσο η γρήγορη και άμεση ανταπόκριση των αναγνωστών, ώστε η κοινότητα όχι απλώς να ενημερώνεται, αλλά η ενημέρωση αυτή να είναι άμεση και έγκυρη. Για το σκοπό αυτό θεσπίζω ηθικό βραβείο για τον πρώτο αναγνώστη που θα δίνει εμπεριστατωμένη απάντηση. Το βραβείο θα συνοδεύεται και θα αφοδεύεται και από χρηματικό έπαθλο.

Για αρχή διάλεξα το φλέγον ζήτημα της ψηφιακής επίγειας μετάδοσης των τηλεοπτικών προγ(ρ)αμμάτων και το σχετικό θέμα των αποκωδικοποιητών, που απασχολεί εδώ και βδομάδες μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όσοι λοιπόν από τους αναγνώστες του blog μπορούν να μας δώσουν τα φώτα τους, ή και ό,τι άλλο προαιρούνται, ας στρωθούν στο γράψιμο ΤΩΡΑ!!!

Υ.Γ.
Ενστάσεις και υπονοούμενα για "στημένους" ή "φωτογραφικούς" διαγωνισμούς θα απορρίπτονται εκ προοιμίου ως απαράδεκτες κακοήθειες. Η στήλη εγγυάται για την ακεραιότητα και τη διαφάνεια της διαδικασίας. Για όλα τα υπόλοιπα τεχνικά θέματα εγγυάται η ΠΙΤΣΟΣ, ενώ για τα οικονομικά εγγυάται η τεχνική SIEMENS. Το ότι η τελευταία αγόρασε την πρώτη δεν είναι κάτι επιλήψιμο, ίσα ίσα, κινήθηκε το χρήμα και η αγορά (τα λέω καλά, ρε, Παναγιωτόπουλε; Μήπως εσύ, κ. Γκιουλέκα, έχεις καμιά ένσταση;). Το αν με τούτα και με τ'άλλα φτάσαμε σ'αυτό το χάλι, αυτό δεν είναι ευθύνη της στήλης!

Εκ της Διευθύνσεως



  • Πρώτος υποψήφιος για το βραβείο του διαγωνισμού μας είναι ο φίλος και συνεργάτης του ιστολογίου μας, Χένρι Μαντσίνι, ο οποίος ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμά μας και, ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες, κατέθεσε το πρώτο μέρος μακροσκελούς ανάλυσης, εκπέμποντας ψηφιακά τους χρησμούς του. Η στήλη, πάντως, επιφυλάσσεται, καθώς οι χρησμοί χρήζουν εξηγήσεων και, σε καμία περίπτωση, δεν αποτελούν ολοκληρωμένη απάντηση στα ερωτήματα που τέθηκαν.

  • Μετά την νέα ανάρτηση συμπληρωματικού και πλήρως επεξηγηματικού άρθρου, ο Χένρι Μαντσίνι έχει πλέον βάλει το ένα του πόδι στο βραβείο το οποίο, όπως προείπα, συνοδεύεται και αφοδεύεται από χρηματικό έπαθλο. Παραθέτω σχετική φωτό, όπου ο ΧΜ, με αγαμιαία περιβολή, βάζει ήδη το ένα πόδι στο Α' Βραβείο του διαγωνισμού μας.  Χένρι, η στήλη σού είναι υποχρεωμένη για την εμπεριστατωμένη ανάλυση και για την άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα του διαγωνισμού μας και σου εύχεται ολόψυχα καλή επιτυχία και η σάλα με υγεία!

ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙΑ…

Αυτοί στο web δεν παίζονται, οι άνθρωποι. Μπήκα σήμερα να ρίξω μια ματιά στο wordpress.com, που είναι ένα σοβαρό site ανάρτησης ιστολογίων (κοινώς blogάδικο) και, πλάκα στην πλάκα, εξασφάλισα ένα backup για τον “Πανόπτη„ μέσα σε 10 λεπτά. Ρίξτε μια ματιά εδώ!

ΚΙΝΑ ΞΕΚΙΝΑ!

Η Κίνα βρίσκεται σε τρελή τροχιά ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον πολιτισμένο (λέμε τώρα) κόσμο που βρίσκεται σε θεότρελη τοχιά υπανάπτυξης. Λογικό ήταν, εφόσον επί αρκετούς αιώνες πηδάγαμε Κινέζους, Ινδούς, Μαμελούκους και Αφρικανούς για να ζούμε εμείς καλά κι αυτοί χειρότερα. Λοιπόν, τα ψέματα μάλλον τελειώνουν, οι άνθρωποι βαρέθηκαν να είναι από κάτω, είπαν να αλλάξουν στάση και το Καμασούτρα το ξέρουν καλύτερα από μας. Βέβαια, η ανάπτυξη έχει και τα στραβά της. Εμείς, οι Δυτικοί, τα ξέρουμε αυτά. Τα κανονικά τρελάδικα είναι full pansion εδώ και πολλά χρόνια, οπότε έχουμε μετατρέψει τις πόλεις σε τρελοκομεία με ανέσεις για να χωρέσουμε. Άγχος και τρεχαλητό, γνωστά σε μας απότοκα της «ανάπτυξης» Δυτικού τύπου, αρχίζουν φυσικά να αγγίζουν και τους συμπαθείς ρυζοκαλλιεργητές που μεταλλάσσονται γρήγορα σε γκριζοκαλλιεργητές και βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους στη μετατροπή του πράσινου (κατ' άλλους γαλάζιου) πλανήτη σε γκρίζο γρανίτη. Μόνο που επειδή είναι χίλιες φορές περισσότεροι από εμάς (εμείς γαμούσαμε λιγότερο πάλι λόγω άγχους, οπότε εκεί που είσαστε ήμασταν κι εκεί που είμαστε θα είστε), το δικό τους το λιθαράκι γίνεται ογκόλιθος και θα μας πάρει μπάλα όλους. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι στην Κίνα θέλουν πια κι αυτοί λίγο να ξεφεύγουν τα Σαββατοκύριακα από το stress και το press (κουφάλες, νομίζατε ότι ήταν εύκολο τόσα χρόνια που σας ξεζουμίζαμε, βρε για να πηδάς τους φτωχούς θέλει δουλειά, θέλει οργάνωση, θέλει μηχανογράφηση, θέλει golden boys, θέλει management και επιχειρησιακή ανάλυση, θέλει τρέξιμο -δεν είναι εύκολο να έχεις μιλιούνια μαυράκια να χώνονται στις στοές να βγάζουν το νικέλιο που σου είναι απαραίτητο για τις μπαταρίες των κινητών, ή μήπως νόμισες ότι μπορείς εύκολα να κάνεις ζάφτι εκατομμύρια παιδάκια να φτιάχνουν μαλακίτσες για να πουλάει ο IKEAς, ή νομίζεις ότι τα εκατομμύρια αυτοκίνητα που βολτάρουμε εδώ γίνονται από μόνα τους. Εκτός κι αν νόμισες ότι το πετρέλαιο αναβλύζει μοναχό του ή τα διαμάντια και ο χαλκός ξεφυτρώνουν μόνα τους σαν τα μαρούλια. Βρε αυτά θέλουν δουλειά, θέλει να ιδρώσει ο κώλος σου να στρώνεις τους άλλους στη δουλειά και να τους έχεις μαντρωμένους σε σπίτια τρύπες και να τους εξασφαλίζεις την καθημερινή κούπα το ρύζι ή το χυλό από σκατά που σας ταΐζαμε τόσους αιώνες τώρα). Θα καταλάβεις σύντομα ότι θέλει να χαλαρώνεις, να πηγαίνεις στη θάλασσα, ν'αγναντεύεις τα πέλαγα, να κάνεις ένα μπανάκι, βρε αδελφέ, να ξεσκάσεις λίγο γιατί μεθαύριο πάλι Δευτέρα είναι και πρέπει πάλι να ριχτείς στην παραγωγή και στην αναπαραγωγή. Αν δεν με πιστεύεις, σου στέλνω μια φωτογραφία από την παραλία της Καντώνας το προηγούμενο Σαββατοκύριακο· και μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις που έλεγε και ο προγονός σου ο Κομφούκιος:



Ευχαριστώ τη Viva Zapata για τις φωτογραφίες από τις κινέζικες παραλίες.

Υ.Γ.
Με το βέλος έχω σημειώσει έλληνα τουρίστα με ομπρέλα από το Carrefour - Μαρινόπουλος.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

ΜΑΣ ΤΗΝ eΠΕΣΑΝ…



Μας την πέσανε, παιδιά, ένεκα θεωρήσεως ως πορνογραφικού του εξαιρετικού ταλέντου του Αμάν Μασετρελανσιέ. Εμάς οι προθέσεις μας, βεβαίως, βεβαίως, ήσαν αι αγνότεραι και εκ των καλυτέρων ευρωπαϊκών, αλλή η (πικρή) πείρα μου λέει: άμα τσιγκλάς το γάιδαρο θ' ακούσεις τη πορδή του. Κι επειδή εγώ την άκουσα ήδη μια φορά, λέω να μην την ξανακούσω, οπότε έπεσε το σχετικό ρετούς στο απίστευτο κλαρίνο του Αμάν, μήπως και γλιτώσουμε το blog απ' τη σφαγή αλά Picasa.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

Η φίλη του blog, Viva Zapata, μου έστειλε σειρά χρήσιμων μαθημάτων πληροφορικής σε μορφή παρουσίασης, που θα φανούν χρήσιμα όχι μόνο σε αρχάριους, αλλά και σε επαγγελματίες της πληροφορικής. Αφιερώστε, λοιπόν, λίγο από το χρόνο σας και κάντε κλικ εδώ!

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ…

Ο διαγωνισμός "Ουκρανία έχεις ταλέντο" έληξε τον Ιούνιο του 2009 με νικήτρια την Ξένια Σιμόνοβα που ζωγραφίζει αριστουργήματα στην άμμο. Σας είχα δείξει το σχετικό βίντεο:



Πρόσφατα τελείωσε και ο αντίστοιχος διαγωνισμός "Αφρική έχεις ταλέντο" που όμως διενεργείται σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, αποκτώντας έτσι ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία. Λαμβάνοντας υπόψη τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στη μαύρη ήπειρο, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι δεν έχουν σημασία οι συνθήκες στις οποίες γεννιέται και ζει κάποιος. Σημασία έχει το ταλέντο και, πάνω απ' όλα, η θέληση. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πρωταθλητών, κυρίως σε αγώνες αντοχής, που κατάγονταν από τις πιο φτωχές χώρες της Αφρικής: Αιθιοπία, Κένυα, κλπ. Ποιος δεν θυμάται τον Άκι Μπούα, τον υπεραθλητή των 400 μ. από την Ουγκάντα, στον οποίο η χώρα του δώρισε ένα σπίτι τιμώντας τον με αυτόν τον τρόπο για το πρώτο ολυμπιακό της μετάλλιο;

Ποιον δεν είχε συγκινήσει ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπικίλα, όταν στους καλοκαιρινούς αγώνες του 1960 έτρεξε τον μαραθώνιο ξυπόλητος σπάζοντας τότε το παγκόσμιο ρεκόρ με 2 ώρες και 16 λεπτά; Ο Μπικίλα ήταν ο πρώτος αφρικανός αθλητής που κέρδισε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο και η χώρα του τον τίμησε δωρίζοντάς του ένα Φολκσβάγκεν Σκαραβαίο. Παρεμπιπτόντως, λίγα χρόνια αργότερα, ο Μπικίλα έμεινε τετραπληγικός από ατύχημα που είχε οδηγώντας το Σκαραβαίο του, προσπαθώντας να αποφύγει μια τάξη σχολείου που έκανε τουρισμό στην Αιθιοποία. Πέθανε το 1973 σε ηλικία 41 ετών. Άξιος διάδοχος του Μπικίλα είναι, βέβαια, ο σύγχρονός μας, Χαϊλέ Γκεμπρσελασιέ που κέρδισε όλους τους αγώνες αντοχής από τα 1.500 μ. μέχρι τον μαραθώνιο, σπάζοντας 27 παγκόσμια ρεκόρ! Και τόσους άλλους που διέπρεψαν και διαπρέπουν σε διάφορους τομείς…

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν τον νικητή του φετινού διαγωνισμού, Αμάν Μασετρελανσιέ, και κάτω δεξιά (πάνω στο χαλί), αν έχετε το Θεό σας δηλαδή, το χρηματικό έπαθλο: 1€!!!



Ευχαριστώ τον φίλο και συνεργάτη Χένρι Μαντσίνι, όπως και το πρακτορείο Rudejam.com, που φρόντισαν και φροντίζουν πάντα για την έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρησή σας σε θέματα τέχνης, πολιτισμού και κουλτούρας γενικότερα.


Ευχαριστώ τoυς δυο ανώνυμους αναγνώστες του blog για τη διόρθωση που αφορά στη χώρα καταγωγής της Σιμόνοβα, όπου, εκ παραδρομής είχα "Ρωσία", αντί του ορθού "Ουκρανία".


Ευχαριστώ την κόρη μου, Ελεονώρα Παπαδοπούλου, για το πολύ εύστοχο σχόλιό της σχετικά με το λάθος που είχα στο έτος θανάτου του Abebe Bikila (1959, αντί του ορθού 1973).

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

βυζΟΥΜΑ ΘΕΡΜΑΝ


Δες και τον ανώμαλο πίσω. Καλά, ρε, σπίτι δεν έχεις να πας να γαμήσεις; Τι είναι τούτος; Τον καλείς σε επίσκεψη και στο κάνει μπουρδέλο. Εντάξει, και το ντεκολτέ της βυζΟύμας είναι αν είστε πέντε φύγετε, αν είστε δέκα ελάτε, αλλά όσο να 'ναι γυναίκα είναι, τέλος πάντων, έχει και κάτι καλό, το δείχνει. Αυτός όμως; Δεν είσαι εντάξει, φίλε, στο λέω κι εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Στο πάρτι που θα κάνω δεν θα σε καλέσω. Εντάξει; Καθαρές κουβέντες…

ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΦΗ…

Παρακολουθώ τον Γιάννη Ιωάννου από την εποχή που έγραφε στο ποντίκι. Για να ακριβολογώ, σκιτσογράφος είναι ο άνθρωπος, αλλά αυτά που γράφει είναι πολύ ανώτερα από τις αρλούμπες που αραδιάζουν διάφοροι "σοβαροί" δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν σε διάφορες "σοβαρές" εφημερίδες. Διαβάζοντας λοιπόν "ΤΑ ΣΗΚΩΜΕΝΑ ΜΑΝΙΚΙΑ" από το ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, διάλεξα δυο μικρές εύστοχες ατάκες:

ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Σχήμα λόγου ήταν βρε παιδιά… Η μόνη ανατροπή που έκανε ποτέ ο αρχηγός, ήταν από το ποδήλατό του…

ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (απευθυνόμενος στους υπουργούς του, δίκην Φιντέλ Κάστρο): Companeros ipourgatores, θα κάνουμε αναδιανομή της φτώχειας!

Υ.Γ.
Φυσικά, η Βικιπαίδεια δεν αναφέρει λέξη για τον Γιάννη Ιωάννου. Έχει όμως δύο λήμματα για αντίστοιχους κύπριους ποδοσφαιριστές που τυχαίνει να είναι συνονόματοι του Γιάννη Ιωάννου. Δείχνει κάτι αυτό, ρε παιδιά, ή εμένα μου φαίνεται ότι η κουλτούρα της Ελλάδας είναι το ποδόσφαιρο;

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ…


ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ!

“Το καρναβάλι της Πάτρας είναι μεγάααλο γεγονός· πολύ μεγάλο γεγονός. Το καρναβάλι της Πάτρας είναι ανατροπή! Και σήμερα τις χρειαζόμαστε τις ανατροπές…„


Ποιός το είπε; Ο Ανδρέας Φούρας, νυν δήμαρχος Πατρέων, πρώην υφυπουργός Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ και, σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια,  έχει τιμηθεί από τη Δ.Ο.Ε. με την Olympic Order, την ανωτέρα [sic] Ολυμπιακή τάξη και είναι ο μόνος Έλληνας [sic (για το κεφαλαίο)] που κατέχει αυτή την [sic (για το τελικό "ν")] διάκριση. Από το 2001 είναι μέλος της Δ.Ο.Ε.

Λοιπόν, παληκάρια. Χέστηκα αν ο Φούρας είναι τιμημένος με τις ματαιότητες της Δ.Ο.Ε. και αν είναι μέλος της. Αυτό που με νοιάζει και με καίει (το νιώθω, τελευταία, έντονα το κάψιμο) είναι ότι αυτός ο άνθρωπος που θεωρεί ένα κωλοκαρναβάλι μεγάααλο γεγονός και σοβαρή ανατροπή από αυτές που χρειάζεται ο τόπος (παρεμπιπτόντως, πολύ με αρέσει αυτό το "χρειάζεται ο τόπος", το κοτσάρουν οι πολιτικοί όπου τους κάτσει και δεν ντρέπονται που όλα αυτά που χρειάζεται ο τόπος είναι εκείνα που οι ίδιοι έχουν αφαιρέσει από τον τόπο, αργά και μεθοδικά, επί σειρά δεκαετιών από το 1950 και δώθε, έτσι δεν είναι ρε Παναγιωτόπουλε;), αυτός λοιπόν ο άνθρωπος έχει διατελέσει υφυπουργός αθλητισμού, δεν έχει σημασία το αθλητισμού, σημασία έχει ότι ο φαιδρός αυτός άνθρωπος έχει διατελέσει μέλος μιας κυβέρνησης και επομένως συναποφάσισε με άλλους ομοίους του το μέλλον το δικό μου και των παιδιών μου. Πολλά από τα σκατά που ετοιμάσανε τότε τα τρώω τώρα και μάλιστα κρύα (συγγνώμη για τη γλώσσα μου, αλλά οι λέξεις δεν πιάνουν μία μπροστά στα χειροπιαστά και ανυπέρβλητα προβλήματα που μας φορτώσανε οι κατά καιρούς κυβερνώντες). Λοιπόν κ. Φούρα δεν συμφωνώ μαζί σου ότι το καρναβάλι της Πάτρας είναι ένα μεγάααλο γεγονός, ούτε ότι είναι ανατροπή. Μια φιέστα είναι όπου θα ξοδευτούν αρκετά λεφτά (από αυτά που τόσο πολύ τα έχει ανάγκη ο τόπος) και θα υποστούμε, όλοι εμείς που πληρώνουμε ένα κάρο λεφτά στην ΕΡΤ για να θρέφουμε τους χαραμοφάηδες που διόρισες εσύ και οι όμοιοί σου, το καρακιτσαριό της πόλης σου για μια ακόμη φορά. Έλεος!!!

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ




HTML, CSS, JavaScript, PHP, MySQL
ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΤΖΑΜΠΑ!


Εισαγωγή


Πολλοί από σας μπορεί να αναρωτιέστε καμιά φορά πώς λειτουργεί το Internet· δεν μιλώ για το χειρισμό των browsers, αυτό, λίγο πολύ, το ξέρετε. Μιλώ για τα εσωτερικά τού διαδικτύου, δηλαδή τι σημαίνει ιστότοπος (site), τι πάει να πει σελίδα (page), τι είναι η HTML, τι στο καλό σημαίνει JavaScript, γιατί άλλες σελίδες έχουν παρέκταμα html και άλλες php κοκ. Στο παρόν άρθρο θα σας πω πέντε πράγματα σχετικά με τη λογική του Internet, χωρίς, ωστόσο, να έχω πρόθεση ούτε να σας ζαλίσω με πληροφορίες που δεν θα τις χρειαστείτε ποτέ, ούτε βέβαια να γράψω ένα πλήρες δοκίμιο περί διαδικτύου.

Το Internet είναι, λοιπόν, κατ' αρχήν δύο πράγματα:
  • Ένα τεράστιο δίκτυο υπολογιστών διάσπαρτων σε όλη την υφήλιο.
  • Ένα σύνολο από κανόνες επικοινωνίας που διέπει αυτό το τεράστιο δίκτυο.
Όσον αφορά στο πώς διασυνδέονται (φυσικά) οι υπολογιστές του διαδικτύου δεν θα σας πω πολλά. Κάθε υπολογιστής συνδέεται με κάποιο φυσικό μέσο (καλώδιο, οπτική ίνα, ασύρματα) με ένα κέντρο παροχής υπηρεσιών Internet της περιοχής του, κοινώς με κάποιο κέντρο υπολογιστών και άλλων περίπλοκων ηλεκτρονικών συσκευών (modems, routers, multiplexrs, switches κλπ), που φέρουν την ευθύνη της δρομολόγησης των πληροφοριών από τον κάθε υπολογιστή σε κάποιον άλλον. Τα κέντρα αυτά και οι εταιρείες που τα συντηρούν ονομάζονται ISPs, που πάει να πει Internet Service Providers. Όλα αυτά καθορίζονται με κανόνες (ηλεκτρονικής) επικοινωνίας που ονομάζονται πρωτόκολλα και προεξάρχον πρωτόκολλο σ'αυτό το επίπεδο της φυσικής διασύνδεσης είναι το TCP (transmission control protocol).

Το TCP πρωτόκολλο, προσανατολισμένο όμως σε συνδέσεις που βασίζονται σε αριθμητικές διευθύνσεις, που φέρουν ως ταυτότητες όλοι οι υπολογιστές του διαδικτύου, ονομάζεται TCP/IP, όπου IP σημαίνει Internet Protocol. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι η αριθμητική διεύθυνση ενός υπολογιστή είναι μια τετράδα τριψήφιων αριθμών, π.χ. 196.2.158.15, ή 252.188.23.19 κλπ. Απλά θεωρείστε ότι κάθε υπολογιστής που είναι διασυνδεδεμένος στο Internet έχει μια μοναδική αριθμητική τέτοια ταυτότητα που χάριν συντομίας ονομάζεται IP, ενώ το πλήρες όνομα αυτής της ταυτότητας είναι Ineternet Protocol Address. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά εσείς μπορείτε να θεωρήσετε ότι αυτή είναι η γενική ιδέα.

Όταν λοιπόν εσείς γράφετε μια "διεύθυνση" στον δικό σας browser, ζητώντας να σας παρουσιαστεί κάποια συγκεκριμένη "σελίδα", π.χ. www.ypepth.gr, ουσιαστικά αυτό που ζητάτε είναι να σας παρουσιαστεί η "σελίδα" που βρίσκεται στο υπολογιστή με "όνομα" www.ypepth.gr και ο διαχειριστής του υπολογιστού αυτού έχει ορίσει να παρέχεται σε όποιον προσπελάσει τη συγκεκριμένη διεύθυνση. Πού είναι όμως το IP όταν γράφουμε www.ypepth.gr; Πράγματι, καλά κάνετε και ρωτάτε. Όπως καταλαβαίνετε, θα ήταν πολύ δύσκολο να απομνημονεύουμε IPs και να δουλεύουμε με αυτά. Σκεφτείτε αν, αντί να θυμάστε το www.ypepth.gr, έπρεπε να θυμάστε το 253.125.23.99· δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστο.

Για το λόγο αυτό, οι πάροχοι υπηρεσιών Internet μέσω των οποίων συνδεόμαστε στο διαδίκτυο, έχουν ως ένα από τα πολλά καθήκοντά τους να μεταφράζουν διευθύνσεις της μορφής www.ypepth.gr σε IPs, δηλαδή σε τετράδες αριθμών που χαρακτηρίζουν μονοσήμαντα τους ζητούμενους κόμβους (υπολογιστές) του web. Πράγματι, όταν "στήνει" κανείς έναν "server" στο διαδίκτυο, πρέπει να συνδέσει το (μοναδικό) IP του αντίστοιχου υπολογιστή, π.χ. 212.53.192.18, με μια "ανθρώπινη" διεύθυνση, π.χ. www.ypepth.gr. Αυτό το αναλαμβάνουν διεθνείς υπηρεσίες που έναντι κάποιας αμοιβής ελέγχουν τη μοναδικότητα των διευθύνσεων και σας καταχωρούν στους κεντρικούς υπολογιστές του διαδικτύου, τους οποίους με τη σειρά τους συμβουλεύονται οι διάφοροι πάροχοι ανά την υφήλιο, π.χ. ο ΟΤΕ, η Forthnet, η Google κλπ.

Μέσω λοιπόν αυτών των περίπλοκων διαδικασιών στήνεται όλο αυτό το τεράστιο δίκτυο υπολογιστών που ονομάζεται Internet. Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με το Inetrnet ως φυσικό μέσο (δίκτυο), καθώς πιστεύω ότι το κομμάτι αυτό του διαδικτύου είναι αρκετά τεχνικό και δεν προσφέρει κάποια χρήσιμη γνώση στους χρήστες του διαδικτύου. Βεβαίως, για τους επαγγελματίες της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών είναι εκ των ων ουκ άνευ να γνωρίζουν άριστα τα εσωτερικά του Internet ως φυσικού μέσου. Αλλά για μας, τους απλούς χρήστες και τους προγραμματιστές, τα πράγματα είναι πολύ ευκολότερα.

Πράγματι, συγχωρώντας μου έναν παραλληλισμό του Inetrnet με την ίδια την κοινωνία, όπου το ρόλο των υπολογιστών παίζουν οι άνθρωποι, είναι σαν να εξετάζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις, ενώ ο επαγγελματίας των τηλεπικοινωνιών μοιάζει με το γιατρό ή το βιολόγο που εξετάζει τους ανθρώπους όχι σε επίπεδο μακροσκοπικό, κοινωνικό, πολιτικό, νοηματικό κλπ, αλλά εξετάζει το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος οργανισμός σε χαμηλότερα, πιο πρωτογενή επίπεδα, π.χ. πώς λειτουργούν τα κύτταρα, πώς παράγεται η φωνή, πώς ακούμε και βλέπουμε ο ένας τον άλλον, γενικότερα όλο το παρασκήνιο της παραγωγής και της ανταλλαγής πληροφορίας μεταξύ των ανθρώπων· δεν εξετάζει όμως την ίδια την πληροφορία και το περιεχόμενό της· απλά δεν τον ενδιαφέρει. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι είναι πιο ευχάριστο να μελετάμε σε ανώτερα επίπεδα την πληροφορία και το περιεχόμενό της, ενώ είναι άχαρο να εντρυφούμε στα εσωτερικά τεχνικά χαρακτηριστικά της.

Με απλά λόγια, η μελέτη του Inetrnet ως φυσικού μέσου μοιάζει με τη μελέτη των ανθρώπων σε κυτταρικό και ιστολογικό επίπεδο, ενώ τα πρωτόκολλα διακίνησης και παρουσίασης του περιεχομένου των πληροφοριών πάνω στο φυσικό μέσο του Inetrnet, μοιάζουν με τους κανόνες του συντακτικού και της γραμματικής, πράγμα που για τους περισσότερους από μας παρουσιάζει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από την άχαρη μελέτη των γονιδίων και των ανώτερων οργάνων που οπωσδήποτε μετέχουν στην παραγωγή και στη διακίνηση της πληροφορίας, πλην όμως το επίπεδο λειτουργίας είναι τόσο χαμηλό που ξεφεύγει από τα πλαίσια της κοινής γνώσης και αφορά ένα πολύ εξειδικευμένο επιστημονικό πεδίο.

 Από το κεφάλαιο αυτό αρκεί να θυμόμαστε ότι όλη η πληροφορία που διακινείται στο διαδίκτυο αποστέλλεται, δρομολογείται και παραλαμβάνεται μέσω του πρωτοκόλλου TCP/IP, το οποίο είναι υπεύθυνο για τον κατακερματισμό της πληροφορίας σε μικρά "πακέτα", όπου το κάθε "πακέτο" αποκτά κάποια "ετικέτα" και ρίχνεται στο χάος του διαδικτύου με στόχου να φτάσει μέσω περίπλοκων διαδρομών και διαδικασιών στον προορισμό του, όπου το TCP/IP αναλαμβάνει και πάλι την ανασύνθεση των "πακέτων" και την τελική παραλαβή της πληροφορίας. Η ετικέτα ενός πακέτου πληροφορίας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο περιλαμβάνει τελείως τεχνικές πληροφορίες, όπως τη διεύθυνση IP αποστολής και παραλαβής, έναν κωδικό ευρύτερης ενότητας πληροφορίας από την οποία  προήλθε το "πακέτο", την "τάξη" του συγκεκριμένου "πακέτου" μέσα σε αυτήν την ενότητα (πρώτο, δεύτερο, τρίτο, εκατοστό κλπ), το μέγεθος της πληροφορίας που περιλαμβάνει, στοιχεία ελέγχου ορθότητας του περιεχομένου κλπ.



Τι στο καλό είναι το hypertext;


Ας περάσουμε όμως τώρα στο δεύτερο και οπωσδήποτε πιο ενδιαφέρον κομμάτι της λειτουργίας του διαδικτύου, αυτό που έχει να κάνει με ιστότοπους, σελίδες, γλώσσες προγαμματισμού και γλώσσσες γραφής υπερ–κειμένου (hypertext), όπως επίσης και με τα πρωτόκολλα που διέπουν τη διακίνηση της πληροφορίας στο Internet σε επίπεδο ανώτερο από αυτό της φυσικής διασύνδεσης, δηλαδή σε επίπεδο περιεχομένου. Όταν μιλάμε για ανταλλαγή πληροφορίας στο διαδίκτυο, ουσιαστικά μιλάμε για την μετάδοση ενός μείγματος πληροφορίας και κανόνων εμφάνισης αυτής της πληροφορίας σε ένα ενιαίο κείμενο το οποίο ονομάζεται hypertext, ή κατά το ελληνικότερο, υπερ–κείμενο. Hypertext είναι λοιπόν ένα κείμενο που περιέχει πληροφορία και εμφυτευμένους κανόνες που αφορούν στην πληροφορία αυτή.

Ας γίνουμε όμως λίγο πιο σαφείς δίνοντας μερικά παραδείγματα. Ας υποθέσουμε ότι θέλω να μεταδώσω ως πληροφορία, τα στοιχεία της ταυτότητάς μου. Θα πρέπει να στείλω ένα κείμενο στο οποίο να εμφανίζεται το επίθετο, το όνομα, το πατρώνυμο, η ημερομηνία γέννησης και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία ταυτότητας που με αφορούν. Βεβαίως, για να είναι πλήρη τα στοιχεία αυτά, θα πρέπει να υπάρχει και η φωτογραφία μου, όπως επίσης και το δακτυλικό μου αποτύπωμα. Έστω λοιπόν ότι καταφέρνω με κάποιο τρόπο να μεταδώσω όλες αυτές τις πληροφορίες από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο. Γεννάται αμέσως το ερώτημα ποιός θα αναλάβει την παραλαβή και την εμφάνιση των στοιχείων αυτών.

Λοιπόν τα προγράμματα τα οποία υπάρχουν στους υπολογιστές, που παραλαμβάνουν και αποστέλλουν πληροφορία από και προς το διαδίκτυο ονομάζονται Internet browsers, ή απλά browsers και σίγουρα γνωρίζετε κάποιον από αυτούς. Οι πιο γνωστοί browsers είναι ο Internet Explorer, ο Mozilla Firefox, ο Safari και ο Opera. Βεβαίως και ο Chrome της Google. Για την ιστορία να πούμε ότι παλιότερα ο πιο διαδεδομένος browser ήταν ο NetScape, ο οποίος μετεξελίχτηκε στον Firefox της Mozilla. Πιο διαδεδομένος στους χρήστες του διαδικτύου, χωρίς απαραίτητα να είναι ο καλύτερος, έρχεται με διαφορά ο Internet Explorer (IE). Η τεράστια διάδοση του IE οφείλεται περισσότερο στο ότι είναι προϊόν της Microsoft και διατίθεται ως προεπιλεγμένος browser μαζί με τα Windows, παρά στις δυνατότητές του που είναι μάλλον περιορισμένες σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους browsers, ενώ η ποιότητα εμφάνισης των ιστοσελίδων είναι σαφώς κατώτερη από αυτήν των Opera και Safari. Ένα τεράστιο μειονέκτημα του IE είναι ότι είναι πρόγραμμα κλειστού κώδικα, ενώ τρέχει αποκλειστικά στα Windows και όχι σε άλλα λειτουργικά.

Ο browser είναι λοιπόν το πρόγραμμα που τρέχουμε στον υπολογιστή μας και το οποίο μας διευκολύνει στο να ζητάμε πληροφορίες από το διαδίκτυο, αλλά, πιο σημαντικό, μας παρουσιάζει τις πληροφορίες αυτές με πολύ ευχάριστο και αποδοτικό τρόπο. Πώς γίνεται όμως αυτό; Πώς καταφέρνει ο browser να δείξει με έντονα γράμματα τα σημαντικά στοιχεία της ταυτότητάς μου, π.χ. Παπαδόπουλος, Παναγιώτης κλπ, ενώ τα επουσιώδη, όπως Όνομα, Ημ. Γέννησης κλπ, να φαίνονται πιο αχνά ή ακόμη και με άλλο χρώμα ή άλλη γραμματοσειρά; Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να εξηγήσουμε τι σημαίνει hypertext και πώς το hypertext μπορεί να περιέχει τις πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν μαζί με κανόνες που αφορούν στην παρουσίαση της πληροφορίας αυτής. Για το σκοπό αυτό θα σας δείξω ένα κείμενο το οποίο περιέχει, μεταξύ άλλων, ένα τμήμα από τα στοιχεία της ταυτότητάς μου:
<επουσιώδες>Επίθετο: </επουσιώδες><σημαντικό>Παπαδόπουλος</σημαντικό>
<επουσιώδες>Όνομα: </επουσιώδες><σημαντικό>Παναγιώτης</σημαντικό>
Το παραπάνω κείμενο δεν περιέχει μόνο σημαντικές πληροφορίες από τα στοιχεία της ταυτότητάς μου. Περιέχει και κάποιες λέξεις κλειδιά γραμμένες με έναν ειδικό τρόπο που περιγράφουν τη φύση και κατ' επέκταση τον τρόπο παρουσίασης της πληροφορίας αυτής, δηλαδή είναι ένα υπερ–κείμενο, ένα hypertext. Έτσι λοιπόν, αν υποθέσουμε ότι η λέξη κλειδί <επουσιώδης> σημαίνει πως ό,τι ακολουθεί από εκεί και μετά θα γράφεται με πλάγια απλά γράμματα χωρίς ιδιαίτερη έμφαση, και ότι αυτό θα ισχύει μέχρι τη λήξη της εν λόγω προδιαγραφής που σηματοδοτείται με τη λέξη κλειδί </επουσιώδης>, τότε θα έχω παρουσίαση των λέξεων Επώνυμο: και Όνομα: με πλάγια γράμματα χαμηλού βάρους. Αντίθετα, οι λέξεις κλειδιά <σημαντικό> και </σημαντικό> δηλώνουν αντίστοιχα την αρχή και το τέλος παρουσίασης πληροφορίας ιδιαίτερης βαρύτητας που θα πρέπει να παρουσιαστεί από τον browser με έντονα γράμματα καλλιγραφικής γραμματοσειράς, π.χ. Παπαδόπουλος, Παναγιώτης.

Ο browser είναι λοιπόν ένα πρόγραμμα που οφείλει, εκτός όλων των άλλων εκπληκτικών δυνατοτήτων που πρέπει να έχει, να μπορεί να "καταλάβει" την ειδική αυτή γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να γράψουμε την πληροφορία ως hypertext και η οποία ονομάζεται HTML, ή HyperText Markup Language, που πάει να πει συμβολική γλώσσα γραφής υπερ–κειμένου. Για να μπορεί βέβαια ο browser να "καταλάβει" και να παρουσιάσει σωστά την πληροφορία που παραλαμβάνει ως hypertext, θα πρέπει να υπάρχουν σαφείς κανόνες που να διέπουν τη συμβολική αυτή γραφή.


HTML


Το συντακτικό και οι γενικότεροι κανόνες γραφής του hypertext ακολουθούν σήμερα ένα σύνολο κανόνων που ονομάζεται HTML. Πρόκειται για αρκτικόλεξο που σημαίνει HyperText Markup Language, δηλαδή το όνομα της "γλώσσας" δείχνει ακριβώς και τη λειτουργία της: Γλώσσα Συμβολισμού Υπερ–κειμένων. Η γλώσσα HTML δεν είναι, φυσικά, η μόνη γλώσσα που περιγράφει κανόνες εμφύτευσης εντολών, μέσα σε κείμενο πληροφορίας. Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες γλώσσες γραφής hypertext. Η HTML είναι απλώς μια από τις δεκάδες παρόμοιες γλώσσες, αλλά έχει τεράστιο πεδίο εφαρμογής, κθώς επελέγη και εξελίχθηκε από τους προγραμματιστές ως η γλώσσα που χρησιμοποιείται για την εμφύτευση εντολών μέσα σε πληροφορία που διακινείται στον παγκόσμιο ιστό. Επομένως, η HTML, είναι η γλώσσα που θα πρέπει να γνωρίζει κανείς ώστε να διαμορφώσει την πληροφορία που προορίζεται για το διαδίκτυο.

Φυσικά, την HTML πρέπει να τη γνωρίζουν άριστα όχι μόνο οι προγραμματιστές ή άλλοι συντάκτες διαδικτυακών "σελίδων", αλλά κυρίως οι browsers που προορίζονται να αντιλαμβάνονται το hypertext και να το παρουσιάζουν όπως πρέπει στις οθόνες ή σε άλλα μέσα των χρηστών του web. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι ο όρος web σημαίνει ιστός και υποδηλώνει ακριβώς τον παγκόσμιο διαδικτυακό ιστό του Internet που ονομάζεται και www από τις λέξεις World Wide Web. Επομένως αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν την HTML είναι οι συντάκτες των "σελίδων" που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τα προγράμματα που αποκωδικοποιούν αυτές τις σελίδες. Οι συντάκτες των διαδικτυακών "σελίδων" είναι συνήθως άνθρωποι, προγραμματιστές ή άλλοι, ενώ οι παραλήπτες / αποκωδικοποιητές / παρουσιαστές των "σελίδων" είναι πάντα προγράμματα (browsers).

Γιατί όμως λέμε ότι οι συντάκτες των "σελίδων" συνήθως είναι άνθρωποι; Υπάρχει περίπτωση μια "σελίδα" πληροφορίας να μην έχει γραφεί ή συνταχθεί από άνθρωπο; Η απάντηση είναι ναι! Μπορεί αυτό να φαντάζει λίγο παράξενο στην αρχή, αλλά σκεφτείτε την περίπτωση κατά την οποία ζητάτε από το διαδίκτυο να σας παρουσιάσει μια "σελίδα" στην οποία εμφανίζονται τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Είναι προφανές ότι τη συγκεκριμένη "σελίδα" δεν την έχει γράψει κάποιος με το χέρι, αλλά έχει προκύψει μέσα από άλλα προγράμματα υπολογιστών οι οποίοι διαχειρίζονται τα αποτελέσματα των εξετάσεων που κάποιοι (άνθρωποι) καταχώρησαν στους υπολογιστές του Υπουργείου Παιδείας. Παρόμοια, όταν ζητάτε από τους υπολογιστές του Υπουργείου Οικονομικών να δείτε το έντυπο Ε9 ή το εκκαθαριστικό της εφορίας σας, είναι προφανές ότι κανένας δεν έχει κάτσει να συντάξει εκατομμύρια HTML ιστοσελίδες με τις πληροφορίες αυτές, αλλά οι σελίδες αυτές απλώς "κατασκευάζονται" από τα προγράμματα του Υπουργείου Οικονομικών, κάθε φορά που εσείς ζητάτε τις συγκεκριμένες πληροφορίες, με βάση τα δεδομένα που έχουν καταχωρηθεί από τους χειριστές και τις χειρίστριες του Υπουργείου σε προηγούμενο και ανύποπτο χρόνο.

Επειδή πιστεύω ότι έχετε αρχίσει να χάνετε κάπως το νήμα, θα επανέλθουμε για λίγο στο παράδειγμα της ταυτότητας. Μπορεί να πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να καταλάβετε τι ακριβώς είναι η HTML, ή πώς ακριβώς γράφεται μια ιστοσελίδα (ιστοσελίδα είναι μια "σελίδα" hypertext γραμμένη με τους κανόνες της HTML), αλλά θα διαπιστώσετε ότι δεν πρόκειται για τίποτα πιο περίπλοκο από το να γράψει κανείς οποιοδήποτε άλλο είδος κειμένου. Αν μπορείτε, λοιπόν, να γράψετε και να αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας κάποιο κείμενο, μπορείτε πολύ απλά να συντάξετε και μια ιστοσελίδα. Ακολουθώντας τη λαϊκή ρήση «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», θα προχωρήσουμε ευθύς αμέσως στη συγγραφή της πρώτης μας ιστοσελίδας.

Η πρώτη μας ιστοσελίδα

Για να συντάξουμε την πρώτη μας ιστοσελίδα θα χρειαστούμε κάποιο πρόγραμμα το οποίο θα μας βοηθήσει να γράψουμε και να αποθηκεύσουμε κείμενο στον υπολογιστή μας. Ίσως γνωρίζετε το Word της Microsoft, ή κάποιο άλλο πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου, αλλά δεν σας συνιστώ να χρησιμοποιήσετε ένα τέτοιο πρόγραμμα για να συντάξετε μια ιστοσελίδα. Ο λόγος είναι απλός: τα προγράμματα επεξεργασίας κειμένου, όπως είναι ο Word, εκτελούν από μόνα τους κάποιο είδος επεξεργασίας που αφορά στο φορμάρισμα και στη σελιδοποίηση του κειμένου, εξάλλου αυτός είναι και ο προορισμός τους. Επειδή όμως προτιθέμεθα να συντάξουμε ιστοσελίδα την οποία θα αναλάβει να διαβάσει, να αποκωδικοποιήσει και να παρουσιάσει, τελικά, κάποιος browser, δεν θα θέλαμε το πρόγραμμα με το οποίο θα γράψουμε την ιστοσελίδα μας να κάνει από μόνο του οποιοδήποτε είδος άλλης επεξεργασίας.

Επομένως, αυτό που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι ένας απλός editor που το το μόνο που κάνει είναι να μας βοηθά να γράψουμε και να αποθηκεύσουμε κείμενο, χωρίς, ωστόσο, να εκτελεί απολύτως καμία επεξεργασία στο κείμενο το οποίο εισάγουμε. Υπάρχουν αμέτρητα τέτοια προγράμματα, αλλά εφόσον ο υπολογιστής σας τρέχει τα Windows, μπορείτε απλώς να χρησιμοποιήσετε το Notepad  που παρέχεται δωρεάν (το Notepad είναι το "Σημειωματάριο" που θα βρείτε στα "Βοηθήματα" των Windows). Ο βασιλιάς των editors είναι βέβαια ο Vim, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ώρα να ασχοληθείτε τώρα με αυτό το εξαιρετικό πρόγραμμα. Ανοίξτε, λοιπόν, το Notepad και γράψτε το παρακάτω κείμενο:
    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    Αυτή είναι η πρώτη μου ιστοσελίδα!
    </body>
    </html>
Μην βάλετε τα κενά που έχω βάλει στην αρχή κάθε γραμμής, δεν είναι απαραίτητα· τα έβαλα απλώς για να διευκολύνω την αναγνωσιμότητα του κειμένου. Ας εξετάσουμε το παραπάνω κείμενο. Αρχίζει με μια εντολή HTML. Οι εντολές HTML είναι λέξεις κλειδιά, συνήθως γραμμένες ανάμεσα σε "<" και ">", που εμφυτεύονται ανάμεσα στην πραγματική πληροφορία που περιέχει μια ιστοσελίδα. Για παράδειγμα, η μόνη "πραγματική", δηλαδή ουσιαστική πληροφορία, που περιέχει το παραπάνω κείμενο είναι η φράση: "Αυτή είναι η πρώτη μου ιστοσελίδα!". Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν σύμβολα (markups)  και εντολές της HTML που περιγράφουν τον τρόπο παρουσίασης της πραγματικής πληροφορίας.

Πρώτη και καλύτερη είναι λοιπόν η εντολή <html> η οποία δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά ότι το κείμενο που ακολουθεί είναι HTML hypertext και δεν είναι κάποιο άλλο κείμενο που δόθηκε κατά λάθος, ή κακόβουλα, σε έναν browser για παρουσίαση. Πρώτος λοιπόν κανόνας της HTML: όλες οι ιστοσελίδες μας πρέπει να ξεκινούν με την εντολή <html>. Συνήθως, οι εντολές HTML έχουν και τις αντίστοιχες εντολές "κλεισίματος", με τις οποίες "κλείνει" κάποια ενότητα που "άνοιξε" με κάποια προηγούμενη HTML εντολή. Στον κανόνα αυτό υπακούει και η ίδια η <html> εντολή. Έτσι, στο τέλος της πρώτης μας ιστοσελίδας θα δείτε ότι υπάρχει εντολή </html> με την οποία κλείνουμε την ενότητα που ανοίξαμε με την αρχική <html>.

Θα μου πείτε, τι νόημα έχει μια εντολή για να "κλείσουμε" μια ενότητα που ουσιαστικά αποτελεί ολόκληρη την ιστοσελίδα μας; Η απάντηση έχει να κάνει κυρίως με την πιθανότητα μη σωστής παραλαβής της ιστοσελίδας, εφόσον οι διαδρομές που ακολουθούν οι ιστοσελίδες μέσα στον παγκόσμιο ιστό είναι περίπλοκες και δύσβατες. Πράγματι, μια ιστοσελίδα να μπορεί, πριν εμφανιστεί στην οθόνη του υπολογιστή μας, να κάνει κυριολεκτικά το γύρο του κόσμου, περνώντας από υπολογιστή σε υπολογιστή, από κόμβο σε κόμβο, να περάσει από καλώδια που είναι ποντισμένα στα βάθη των ωκεανών, να σταλεί σε δορυφόρους και από κει πίσω σε κεραίες που βρίσκονται στις κορυφές των πιο ψηλών βουνών κοκ.

Υπάρχει λοιπόν πολύ σοβαρή πιθανότητα η σελίδα να μην παραληφθεί σωστά, ή μπορεί ο προγραμματιστής, ή το πρόγραμμα που συνέταξε τη σελίδα να μην την έχει ολοκληρώσει. Αυτή η πιθανότητα είναι πιο μεγάλη στην περίπτωση που μια ιστοσελίδα συντάσσεται από κάποιο πρόγραμμα, παρά στην περίπτωση που συντάσσεται από κάποιον προγραμματιστή ή άλλο χρήστη της HTML. Πράγματι, πολλές φορές, τα προγράμματα δεν λειτουργούν σωστά, "κρεμάνε", ή "κολλάνε" με αποτέλεσμα η σύνταξη μιας ιστοσελίδας να μην ολοκληρωθεί. Στην περίπτωση αυτή είναι προφανές ότι το τελικό </html> θα λείπει από την ιστοσελίδα, οπότε ο browser που πιθανόν να παραλάβει τελικά την ιστοσελίδα, έστω και μισή, να καταλάβει ότι κάτι δεν πήγε καλά και να μην παρουσιάσει καθόλου τη σελίδα αυτή· αντ' αυτού θα παρουσιάσει κάποιο μήνυμα που θα λέει ότι η ιστοσελίδα δεν είναι διαθέσιμη, ή ότι είναι κατεστραμμένη κλπ.

Είναι λοιπόν συνήθης τακτική στην HTML, μια ενότητα που ανοίγει με μια εντολή, π.χ. <εντολή>, να κλείνει με αντίστοιχη εντολή που συνήθως είναι της μορφής </εντολή>, δηλαδή με την ίδια ακριβώς κωδική λέξη, βάζοντας πριν από την κωδική λέξη μια πλάγια κάθετο (/). Άρα η εντολή <div> θα "κλείσει" κάποια στιγμή με την εντολή </div>, η εντολή <b> θα "κλείσει" με την </b> κοκ. Υπάρχουν, βέβαια και κάποιες εντολές που δεν απαιτούν αντίστοιχο κλείσιμο, αλλά προς το παρόν θα αγνοήσουμε αυτές τις εντολές.


Επιστρέφουμε λοιπόν στην πρώτη μας ιστοσελίδα και βλέπουμε ότι μετά την εντολή <html> ακολουθεί η εντολή <head>. Αυτή είναι σχεδόν πάντα η πρώτη εντολή που θα βρούμε σε μια ιστοσελίδα αμέσως μετά την εντολή <html>. Σημαίνει ότι από το σημείο αυτό και μετά, περιλαμβάνεται πληροφορία που δεν αφορά τόσο στο περιεχόμενο, δηλαδή στην ουσιαστική πληροφορία που περιέχει μια ιστοσελίδα, αλλά πληροφορία που περιγράφει διάφορα χαρακτηριστικά της ίδιας της ιστοσελίδας, π.χ. το favicon, τον τίτλο που θα εμφανίζεται στο πάνω μέρος του παραθύρου του browser, τις λέξεις που θα βοηθήσουν τις μηχανές αναζήτησης της Google, της Yahoo! κλπ να ευρετηριάσουν την ιστοσελίδα κλπ. Όλες αυτές οι πληροφορίες που αφορούν τα γενικά χαρακτηριστικά της ιστοσελίδας και όχι το ίδιο το περιεχόμενό της, ονομάονται μεταπληροφορίες, ή μεταπληροφορία. Εμείς δεν έχουμε να δώσουμε (προς το παρόν) καμία τέτοια πληροφορία στην πρώτη μας ιστοσελίδα. Επομένως ακολουθεί αμέσως η εντολή κλεισίματος της ενότητας αυτής (που ονομάζεται header, δηλαδή επικεφαλίδα). Φυσικά, η εντολή που κλείνει την ενότητα που ξεκινήσαμε με την εντολή <head> είναι η εντολή </head>. Απλά και καθαρά…

Αμέσως μετά ακολουθεί η εντολή <body>, με την οποία λέμε στον browser ότι από το σημείο αυτό αρχίζει η παράθεση της ουσιαστικής πληροφορίας. Φυσικά, η ενότητα αυτή θα κλείσει αργότερα με την εντολή </body>. Αμέσως μετά την εντολή <body> υπάρχει η φράση: «Η πρώτη μου ιστοσελίδα!». Πρόκειται για κείμενο που αποτελεί πραγματική πληροφορία (δεν είναι HTML εντολή) και θα παρουσιαστεί από τον browser στην οθόνη του υπολογιστή μας. Ακολουθεί η εντολή </body> που κλείνει το "σώμα" της ιστοσελίδας, δηλαδή την ενότητα εκείνη στην οποία παρατίθεται η πραγματική πληροφορία της ιστοσελίδας μας, και αμέσως μετά ακολουθεί η εντολή </html> που κλείνει την ίδια την ιστοσελίδα. Αν υπάρχει κάτι κάτω από αυτή την εντολή, ο browser απλώς το αγνοεί.

Ας δοκιμάσουμε όμως τώρα την πρώτη μας ιστοσελίδα. Επιλέξτε από το Notepad, ή όποιον άλλον editor χρησιμοποιήσατε, την εντολή "Αρχείο" και κάντε "Αποθήκευση ως…" δίνοντας κάποιο όνομα στο αρχείο στο οποίο θα αποθηκεύσετε την ιστοσελίδα σας, π.χ. "proti.html" στο φάκελο "Τα Έγγραφά μου". Το όνομα του αρχείου μπορεί να φέρει οποιοδήποτε παρέκταμα, αλλά προς το παρόν είναι σημαντικό να δίνετε ονόματα με παρέκταμα ".html". Αυτό θα βοηθήσει το λειτουργικό σας να καταλάβει ότι πρόκειται για ιστοσελίδες HTML, οπότε όταν κάνετε διπλό κλικ πάνω σε τέτοια αρχεία θα εκκινήσει ο προεπιλεγμένος σας browser, ο οποίος θα διαβάσει και θα παρουσιάσει την ιστοσελίδα στην οθόνη του υπολογιστή σας. Μια παρένθεση για όσους από εσάς, παρά τις προειδοποιήσεις μου, επιλέξατε να χρησιμοποιήσετε το Word της Microsoft. Αν, λοιπόν, γράψατε την πρώτη σας ιστοσελίδα χρησιμοποιώντας το Word, θα πρέπει να αποθηκεύσετε το αρχείο όχι ως .html, αλλά ως .txt και κατόπιν να το μετονομάσετε αλλάζοντας το παρέκταμα από .txt σε .html. Ακόμη δεν το κάνατε; Μη χάνετε χρόνο! Αποθηκεύστε το αρχείο και κατόπιν μεταβείτε στη θέση "Τα Έγγραφά μου" και κάντε διπλό κλικ στο αρχείο "proti.html".

Αν η σελίδα σας δεν έχει εμφανιστεί στην οθόνη του υπολογιστή σας, τότε κάτι δεν έχετε κάνει καλά, οπότε κοιτάξτε πάλι το όνομα του αρχείου και το περιεχόμενό του. Εφόσον έχετε ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες που σας έδωσα παραπάνω πρέπει να έχει εκκινήσει ο browser που συνήθως χρησιμοποιείτε για να περιδιαβαίνετε στο web και να έχετε την πρώτη σας ιστοσελίδα στην οθόνη του υπολογιστή σας! Μπράβο, είστε αξιέπαινοι. Μόλις καταφέρατε κάτι πολύ σημαντικό! Επειδή όμως τρώγοντας έρχεται η όρεξη, κλείστε τη σελίδα (κάποιο "x" στο πάνω δεξιά μέρος της αντίστοιχης καρτέλας του browser θα σας βοηθήσει να κλείσετε την ιστοσελίδα) και ανοίξτε εκ νέου το αρχείο με το Notepad, κάνοντας τις παρακάτω διορθώσεις:
    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    <b>
    Αυτή είναι η πρώτη μου ιστοσελίδα!
    </b>
    </body>
    </html>
Προσθέστε, δηλαδή, μια εντολή <b> πριν τη φράση «Η πρώτη μου ιστοδελίδα!» και αμέσως μετά "κλείστε" την ενότητα που μόλις ανοίξατε, με την αντίστοιχη εντολή </b>. Η εντολή <b> δηλώνει στον browser ότι από εδώ και κάτω το κείμενο θα εμφανίζεται με έντονη γραφή (bold). Αντίστοιχα η εντολή </b> κλείνει μια ενότητα έντονης γραφής. Σώστε πάλι το αρχείο και κάντε διπλό κλικ στο αρχείο. Θα πρέπει να εμφανιστεί η ίδια καρτέλα στην οθόνη του υπολογιστή σας, μόνο που τώρα τα γράμματα πρέπει να είναι εμφανώς εντονότερα από πριν, όπως ακριβώς δηλώσαμε με την εντολή <b>. Τώρα θα κάνουμε κάτι παρόμοιο δηλώνοντας έντονη γραφή μόνο σε μέρος της φράσης μας, ώστε να δείτε καλύτερα την αλλαγή από κανονική σε έντονη γραφή και το αντίθετο:
    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    Αυτή είναι η <b>πρώτη</b> μου ιστοσελίδα!
    </body>
    </html>
Ακολουθήστε πάλι τα ίδια βήματα που κάνατε πριν: σώστε το αρχείο και κάντε διπλό κλικ πάνω στο αρχείο. Θα δείτε στην οθόνη του υπολογιστή σας τη φράση «Η πρώτη μου ιστοσελίδα!», όπου η λέξη «πρώτη» είναι γραμμένη με έντονη γραφή, όπως ακριβώς δηλώσαμε με τις εντολές <b> και </b> της HTML. Ήρθε όμως η ώρα να μεγαλώσουμε κάπως τα γράμματα με τα οποία τυπώνουμε την πρώτη μας ιστοσελίδα. Κλείστε την καρτέλα και ανοίξτε πάλι το αρχείο με το Notepad. Στο σημείο αυτό να σας πω ότι δεν είναι ανάγκη να μπαινοβγαίνετε συνεχώς στο Notepad και να ανοιγοκλείνετε καρτέλες στον browser. Μπορείτε απλώς να σώζετε το νέο περιεχόμενο του αρχείου, χωρίς να βγαίνετε από το Notepad, ενώ για να δείτε το αποτέλεσμα των αλλαγών που κάνετε, δεν είναι ανάγκη να κάνετε πάντα διπλό κλικ στο αρχείο· μπορείτε απλώς να κάνετε ανανέωση της σελίδας με το αντίστοιχο πλήκτρο του browser που χρησιμοποιείτε· στον IE είναι δύο κυκλικά βελάκια, ενώ στον Firefox είναι ένα κυκλικό βέλος. Διορθώστε λοιπόν το αρχείο, σώστε το περιεχόμενο (εντολή "Αποθήκευση")  και κάντε ανανέωση στον browser:

    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    <span style="font-size: large">
    Αυτή είναι η <b>πρώτη</b> μου ιστοσελίδα!
    </span>
    </body>
    </html>

Η εντολή <span…> που προσθέσαμε ακριβώς πριν την φράση «Η πρώτη μου ιστοσελίδα!», δηλώνει στον browser ότι το κείμενο που ακολουθεί θα έχει μεγάλο μέγεθος γραμμάτων. Πρόκειται για εντολή γενικής χρήσης με την οποία μπορούμε να καθορίσουμε εκατοντάδες χαρακτηριστικά του κειμένου που ακολουθεί (θα μπορούσαμε να δηλώσουμε και την έντονη γραφή με μια εντολή <span>, αλλά η εντολή <b> είναι πιο απλή). Τις όποιες αλλαγές καθορίζουμε με μια εντολή <span> τις ακυρώνουμε αργότερα με  αντίστοιχη εντολή </span>. Η εντολή <span> δεν πάει ποτέ μόνη της αλλά συνοδεύεται πάντα από άλλες λέξεις κλειδιά με τις οποίες δηλώνουμε τις αλλαγές που επιθυμούμε. Εδώ θα πρέπει κανείς να ξέρει όλες αυτές τις λέξεις κλειδιά και τη σημασία τους ώστε να μπορεί να επιφέρει τις αλλαγές που επθυμεί. Στη δική μας περίπτωση, αμέσως μετά το span ακολουθεί το stlye="font-size: large", πράγμα που σημαίνει ότι με το span που ξεκινάμε προτιθέμεθα να αλλάξουμε το στιλ γραφής (style=…), και ειδικότερα το μέγεθος των γραμμάτων (font-size).

Πιο συγκεκριμένα, δηλώνουμε ότι επιθυμούμε μεγάλο μέγεθος γραμμάτων δίνοντας τις κωδικές λέξεις: "font-size: large". Σώστε το αρχείο και κάντε ανανέωση στη σελίδα σας. Θα πρέπει να δείτε τα ίδια πράγματα που είδατε και πριν, μόνο που τώρα τα γράμματα είναι μεγαλύτερα. Αλλάξτε πάλι τη σελίδα δίνοντας αντί για "font-size: large", "font-size: x-large". Έτσι δηλώνουμε στον browser ότι θέλουμε πολύ μεγάλα γράμματα. Μπορούμε να καθορίσουμε και ακόμη μεγαλύτερα (extra extra large) γράμματα με την εντολή "font-size: xx-large". Είναι όμως ώρα να κάνουμε διάλειμμα, οπότε θα πρέπει να δώσουμε μια πιο ευχάριστη νότα στη σελίδα μας, φορτώνοντας μια φωτογραφία. Για να φορτώσετε κάποια φωτογραφία, ή εικόνα γενικότερα, σε μια ιστοσελίδα, θα πρέπει κατ' αρχήν να έχετε αποθηκευμένη την εικόνα στον υπολογιστή σας ή σε κάποιον άλλον υπολογιστή στο web.

Θα εξετάσουμε και τις δυο περιπτώσεις. Πρώτα θα "ανεβάσουμε" μια εικόνα που έχουμε αποθηκευμένη σε κάποιο σημείο των σκληρών δίσκων του υπολογιστή μας. Φαντάζομαι ότι έχετε κάποιες φωτογραφίες σας αποθηκευμένες στον υπολογιστή σας. Αν δεν έχετε, δεν πειράζει. Μπορείτε να "κατεβάσετε" εύκολα εικόνες από το διαδίκτυο. Αν δεν έχετε λοιπόν δικές σας φωτογραφίες αποθηκευμένες στον υπολογιστή σας, μπείτε στις εικόνες του Google, δώστε κάποιο θέμα και εντοπίστε κάποια φωτογραφία που σας αρέσει. Κάντε κλικ στη φωτογραφία που επιλέξατε, δώστε "προβολή πλήρους μεγέθους" και, εφόσον έχετε μπροστά σας κάποια φωτογραφία με ικανοποιητικό μέγεθος (όχι μικρογραφία), πατήστε δεξί κλικ πάνω στην εικόνα. Θα εμφανιστεί μενού από το οποίο μπορείτε να διαλέξετε "Αποθήκευση εικόνας ως…" και να αποθηκεύσετε την εικόνα στον υπολογιστή σας. Αποθηκεύστε, λοιπόν, την εικόνα που επιλέξατε στο φάκελο "Οι Εικόνες μου", με το όνομα "proti.jpg".

Αφού κάνετε όλη την παραπάνω διαδικασία διορθώστε τη σελίδα σας ως εξής:
    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    <span style="font-size: large">
    Αυτή είναι η <b>πρώτη</b> μου ιστοσελίδα!
    </span>
    <img src="file:///C:/"file:///C:/Documents and Settings/panos/Τα έγγραφά μου/Οι εικόνες μου/proti.jpg">
    </body>
    </html>
Μην αφήσετε κενά, ούτε να αλλάξετε γραμμή μέσα στο όνομα του αρχείου εικόνας. Γράψτε το όπως ακριβώς είναι και αφήστε το Notepad να αλλάξει μόνο του γραμμή. Εννοείται ότι στο σημείο του ονόματος που αναφέρεται η λέξη panos, θα εμφανίζεται το δικό σας όνομα. Με την εντολή <img…> δηλώνουμε στον browser ότι θέλουμε σ' αυτό το σημείο να εμφανιστεί η εικόνα που έχουμε αποθηκευμένη σε αρχείο με το όνομα που καθορίζουμε με την κωδική λέξη "src=…". Σώστε τη σελίδα και κάντε ανανέωση. Θα πρέπει να εμφανιστεί η εικόνα που καθορίσατε, αμέσως μετά τη φράση «Η πρώτη μου ιστοσελίδα!». Αν στη θέση της εικόνας εμφανιστεί ένα παράξενο εικονίδιο, αυτό σημαίνει ότι δεν καθορίσατε σωστά το όνομα του αρχείου στο οποίο αποθηκεύσατε την εικόνα. Ελέγξτε το όνομα του αρχείου, όπως επίσης και το αν έχετε όντως αποθηκεύσει την εικόνα σ' αυτό το αρχείο.

Να σας πω ότι το πρόθεμα "file:///" που βάζουμε μπροστά από το όνομα του αρχείου σημαίνει ότι η εικόνα δεν βρίσκεται κάπου στο web, αλλά είναι αποθηκευμένη τοπικά, στον υπολογιστή μας. Αν προσέξετε η URL που εμφανίζει ο browser στο πάνω μέρος, θα δείτε ότι και η διεύθυνση της σελίδας μας είναι επίσης τοπική, π.χ. "file:///C:/Documents%20and%20Settings/panos/Τα%20έγγραφά%20μου/proti.html", ή κάτι τέτοιο. Αυτό είναι σωστό γιατί την πρώτη μας ιστοσελίδα την φτιάξαμε και την αποθηκεύσαμε τοπικά στον υπολογιστή μας και όχι σε κάποιον άλλον υπολογιστή του web. Οι σελίδες που παραλαμβάνουμε από άλλους υπολογιστές του διαδικτύου έχουν URL που συνήθως ξεκινάνε με το πρόθεμα: "http://", ή "https://", ενώ το πρόθεμα "file:///" υποδηλώνει τοπικό URL. Παρεμπιπτόντως το URL σημαίνει Uniform Resource Locator και μπορούμε να το μεταφράσουμε στα ελληνικά, απλά ως διεύθυνση, αντί του κυριολεκτικού "Ενιαίος Εντοπιστής Πόρου".

Εφόσον καταφέρατε να εμφανίσετε την ιστοσελίδα σας με την πρώτη σας φωτογραφία, νομίζω ότι είναι ώρα να εμφανίσουμε μια φωτογραφία από το web, αντί της τοπικά αποθηκευμένης φωτογραφίας που επιλέξατε. Κάντε λοιπόν την παρακάτω αλλαγή στο όνομα του αρχείου εικόνας:
    <html>
    <head>
    </head>
    <body>
    <span style="font-size: large">
    Αυτή είναι η <b>πρώτη</b> μου ιστοσελίδα!
    </span>
    <img src="http://sites.google.com/site/panos1962archive/blog-archive/october-2009/PanosKarafla.jpg">
    </body>
    </html>
Σώστε το αρχείο στο Notepad και κάντε ανανέωση της σελίδας στον browser. Θα πρέπει να εμφανιστεί η αφεντιά μου με την καράφλα μου σε όλο της το μεγαλείο, δίπλα στη φράση «Η πρώτη μου ιστοσελίδα!». Αν στη θέση του ονόματος "PanosKarafla" βάλετε το "PanosSmile" θα δείτε άλλη μια εκδοχή μου, ώστε να με εμπεδώσετε καλύτερα. Οι δύο φωτογραφίες μου είναι "ανεβασμένες" στο web, σε κάποιους υπολογιστές της Google, οπότε μπορείτε απλά να χρησιμοποιήσετε τα URL τους για τις εμφανίσετε μέσα στις ιστοσελίδες σας. Αυτό ισχύει φυσικά για όλες τις εικόνες που βρίσκονται στο web. Για να αποσπάσετε το URL κάποιας εικόνας, κάντε απλά δεξί κλικ πάνω στην εικόνα (όχι στη μικρογραφία της) και πάρτε το URL με "Αντιγραφή διεύθυνσης συνδέσμου".
συνεχίζεται…


Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

MEDITERRANEO…



Από φωτογραφίες της Μεσογείου που μου έστειλε ο Χένρι Μαντσίνι. Στην Αδριατική το κόβω, μπορεί όμως να είναι και στον κόλπο της Καλαβρίας. Αλλά έχει καμιά σημασία; Όπως λέει και το άσμα: «Εδώ είναι ο Παράδεισος…»

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΟΛΑ ΣΤΑ ΦΟΡΑ!

Έεεετσι! Στα φόρα και όχι στη φόρα, το σωστό να λέγεται. Fora = πληθυντικός του forum που σημαίνει αγορά, οπότε fora = αγορές (αν κάνω λάθος διορθώστε με οι λατινομαθείς). Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, γιατί μας έχουν πρήξει τα αρχίδια τον τελευταίο καιρό αυτοί οι αγράμματοι οι δημοσιοκάφροι και οι αγύρτες οι πολιτικάντηδες με τις «αγορές». Τι είναι αυτό το πράγμα; Δεν μας έφτανε η αγορά που μας ζάλισαν τον έρωτα με τους «κανόνες της ελεύθερης αγοράς» και τη «δυναμική της αγοράς» και τις υπόλοιπες χοντρομαλακίες που μας τσαμπουνάνε τόσα χρόνια διάφοροι Αδριανόπουλοι και Παναγιωτόπουλοι και Σημίτιδες και Καραμανλήδες και Μάνοι και Βουλγαράκηδες και λοιποί νεοκαράβλαχοι (συγγνώμη στους βλάχους, παδιά δεν έχω τίποτα μαζί σας). Τι σκατά γέμισαν πάλι στα κουφιοκέφαλά τους και το γύρισαν στον πληθυντικό; Ρε Κώνστα, ρε Παυλάπαλε που δεν μπορείς ούτε να μιλήσεις καλά καλά, ρε Χατζηνικολάου καθωσπρεπειμαλάκα, κι εσύ ρε Πρετεντέρη, γιατί μου την κάνατε την αγορά αγορές; Λοιπόν, εγώ λέω τη μαλακία που σας δέρνει να τη λέμε «μαλακίες», από τις μαλακίες σας. Άει σιχτίρ, ανόητοι!

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
του ΤΣΙΚΟΛΥ ΦΙΚΕΛ


προηγούμενο επεισόδιο III επόμενο

Το βαρύ πέπλο της ομίχλης έκρυβε το σκηνικό γύρω του, κυριαρχούσε το νεκρικό λευκό. Παγωνιά και αδικαιολόγητο γουργουρητό στην κοιλιά, το βαμπίρ φτερούγισε χορτασμένο από το θύμα του. Ο Άστον Μάρτιν έδινε μικρά μπουνιδάκια στα μούτρα του. Δίπλα καθόνταν, καταφανώς στεναχωρημένη, η συνείδηδή του που μίλησε πρώτη:

-Μα επιτέλους, τί κάνεις εκεί, αφού δεν φταίς εσύ;
-Πταίω, πταίω, πταίω, εγώ πταίω, τον σκότωσα δια να κάμω έρωτα, είπε και έδωσε άλλη μιά γροθιά στο στομάχι του.
-Μα για όνομα του Θεού βρε, δεν είναι η πρώτη φορά που αλλάζετε βάρδιες με τον Λουσίλ, ήταν βλέπεις τυχερό τούτη τη φορά, ξανακούστηκε η φωνή της συνείδησης.

Τώρα ο άντρακλας δεν άκουγε πια τίποτα, είχε πέσει χάμω στο πάτωμα και κτυπιόταν. Το πλήθος, άρχισε να μαζεύεται σιγά σιγά γύρω από την περίεργη σκηνή.

-Θα είναι επιληψία, ακούστηκε να λέει κάποιος.
-Τί είπες; έκανε ο φωτισμένος, και πετάχτηκε πάνω σα σαΐτα.
-Τίποτα κύριε, είπα και ξείπα.
-Έτσι, ε; Τώρα θα δεις…

Δεν πρόλαβε, τον έπιασε κόψιμο. Έτρεξε σαν τρελός, το παντελόνι του γέμισε. Ξερνούσε συνέχεια και οι μύξες του λέρωσαν τα σκατωμένα του χέρια, ο κώλος του……

Ξύπνησε τρομαγμένος και πυροβόλησε το ραδιόφωνο γιατί έκανε παράσιτα. Άναψε ένα Σεκάπ και πέταξε μέσα την πρώτη. Η Μπουίκ -μαύρη- μούγκριζε στο κάθε -μαθηματικής ακρίβειας- πάτημα του γκαζιού από το δεξί άθραυστο πέλμα του άνδρα.

«Καταραμένο φωτιστικό σημείο», μουρμούρησε κοιτάζοντας το αναιδές φανάρι που δεν έλεγε να πρασινίσει. Ακόμα κόκκινο. Βιαζόταν. «Ψόφος να σε μάσει!» μούγκρισε. Σε λίγο άρχισε να του μυρίζει φράξια· άναψε εκνευρισμένος ένα Κιρέτσιλερ, ακόμα κόκκινο.

-Στον κόρακα -άρχισε να ουρλιάζει- θύμωσα πολύ! Η ώρα περνούσε, με μια ματιά ερεύνησε γύρω. Ουδείς.

Σταθερά και σίγουρα, το μακρύ μακρύ του χέρι ανασήκωσε την κομψή του μπέρτα. Το σιδερικό γυάλισε στο φως της ημέρας, ένα "Λαλαούνης Στάιλ", κομψό καθημερινό εξάσφαιρο. Απασφάλισε. Έσβησε το Κάμελ, με μιά ματιά σάρωσε πάλι την περιοχή γύρω. Κανείς. Από το αριστερό του χέρι γίνονται κινήσεις ακριβείας. Σιγαστήρ.

-Τώρα θα δεις καταραμένο όργανο του σατανά, θα σε……

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή το φανάρι έγινε πράσινο. Το δάχτυλο στη σκανδάλη φρενάρησε, αυτό δεν το περίμενε. Κοίταξε το ρολόι του, 07:35. Ύστερα κοίταξε το φανάρι που είχε πάρει τώρα ένα ειρωνικό πράσινο χρώμα. Κατέβασε το όπλο, έκανε να πατήσει το γκάζι.

-Μα! βόγγηξε. Αυτό το φανάρι δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο. Ήταν θέμα αρχής, θέμα ηθικής. Και η σκανδάλη υπάκουσε έξη φορές στην επιθυμία του αφέντη της.

«Κακό πράμα μωρέ η βία» σκέφτηκε ο Άστον και σανίδωσε το γκάζι της μαύρης Μπουίκ. Σε λίγο βρέθηκε έξω από την τράπεζα. Μπαίνοντας στην τράπεζα, μισοεκνευρισμένος ακόμα από τη στάση που τήρησε το φανάρι, πρόσεξε το ρολόι που κρεμόνταν πάνω από τον δεύτερο ταμία. Ήταν ήδη 07:40.

-Φτούσου ρε! έκανε, και με τη ρέχα του τσαλάκωσε το πτυελοδοχείο.

Στις 07:45 ήταν έτοιμος να φύγει, πάντα τον εξυπηρετούσαν γρήγορα. Ο ταμίας υποκλίθηκε, και το άστρο της δικαιοσύνης έκανε να αποχωρήσει……

Τότε ξάφνου ακούστηκε απειλητική μιά φωνή:

-Όλοι κάτω μωρέ! και οι εφτά πάνοπλοι μασκοφόροι μπουκάραν στην αίθουσα της μεγάλης τραπέζης.