Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Ταύρους δεν έχουμε, αλλά έχουμε τραγιά!

Στο Τέξας:


Στη Θεσσαλονίκη:


Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Resilient Cities

Σας παρουσιάζω την resilient (διαβάζεται ρεζίλιεντ) πόρτα μιας εκ των κυρίων εισόδων του Νέου Δημαρχείου της πόλης της Θεσσαλονίκης. Με τούτα και με τ' άλλα η πόλη της Θεσσαλονίκης θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να ενταχθεί στο παγκόσμιο δίκτυο των ανθεκτικών πόλεων, τουτέστιν των απανταχού resilient cities:

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Διασκεδαστικά μαθηματικά



Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Η σκοτεινή μεταλλαγή της JavaScript σε ECMAScript


Η JavaScript είναι μια γλώσσα προγραμματισμού που αναπτύχθηκε το 1995 από τον Brendan Eich σε διάστημα δέκα ημερών προκειμένου να εμπλουτιστεί ο NetScape με κάποιου είδους «λογική», καθώς εκείνη την εποχή ο ανταγωνισμός των browsers ήταν φοβερός. Ο Eich, παρόλο που είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του -ίσως, μάλιστα, εξ αυτού του λόγου- ανέπτυξε μια γλώσσα που παρείχε τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου κάποιος να μπορεί εύκολα και γρήγορα να προσθέσει «λογική» σε ιστοσελίδες. Η γλώσσα, χωρίς να παρέχει όλα όσα παρέχουν οι class oriented αντικειμενοστρεφείς γλώσσες προγραμματισμού, είναι ωστόσο αντικειμενοστρεφής, καθώς παρέχει πρότυπα, μεθόδους και όλα όσα χρειάζεται ένας προγραμματιστής από μια prototype-based αντικειμενοστρεφή γλώσσα προγραμματισμού.

Η JavaScript σημείωσε τεράστια επιτυχία και μέσα σε διάστημα 20 χρόνων έγινε η πλέον συχνά χρησιμοποιούμενη γλώσσα προγραμματισμού, με χιλιάδες πακέτα και βιβλιοθήκες να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, ενώ μετά την εμφάνιση του Node.js, η JavaScript έβαλε το πόδι της για τα καλά και στον χώρο των servers, καθώς μέχρι το 2010 περιοριζόταν αυστηρά στο client-side programming, με έμφαση κυρίως στους browsers, στο user interface και στη διαχείριση του DOM. Ωστόσο, με την εκρηκτική διάδοση της γλώσσας, κυρίως στο διάστημα 2005-2015, εμφανίστηκαν τάσεις αυστηροποίησης, επέκτασης και αναβάθμισης που κατέληξαν στο σχεδιασμό μιας νέας γλώσσας με το παράξενο όνομα ECMAScript.

Παρακολουθώντας στενά την πορεία της γλώσσας, έχω την πεποίθηση ότι η επιτυχία της οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στην απλότητα και στην πληρότητα που είχε από τον αρχικό σχεδιασμό της. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι η απλότητα τείνει πια να χαθεί και αυτό γίνεται αμέσως φανερό διαβάζοντας τα βιβλία του Nicholas Zachas και ακούγοντας τις διαλέξεις του Douglas Crockford. Πράγματι, αυτοί οι γκουρού της γλώσσας έχουν πλέον ξεφύγει σε πολύ εξεζητημένα ζητήματα με αποτέλεσμα να δημιουργείται όλο και μεγαλύτερη εσωστρέφεια, που κατά την ταπεινή μου άποψη, αντί να βελτιώνουν τη γλώσσα, τελικά συντείνουν στην απαξίωσή της. Καταλήγω λοιπόν στη διαπίστωση ότι η ευρεία διάδοση της γλώσσας και η τεράστια επιτυχία που σημείωσε τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει κλίμα υπερβολικής ευφορίας και αυτοπεποίθησης που οδηγεί αναπόφευκτα σε αλαζονεία και σε όσα αυτή συνεπάγεται. Το έργο το έχουμε ξαναδεί τόσο με τη C, όσο και με την PHP, όπου η αρχική απλότητα χάθηκε με τον καιρό, με αποτέλεσμα τη δραματική μείωση της εκρηκτικής διάδοσης που είχαν οι γλώσσες αυτές στην αρχή της ζωής τους. Διακινδυνεύω, λοιπόν, την πρόβλεψη ότι προϊόντος του χρόνου η JavaScript (πλέον ECMAScript) θα ακολουθήσει κατιούσα πορεία.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

ΣΥΓΚΥΡΙΑ


Ένας μεγάλος διανοητής του 20ου αιώνα έφυγε πρόσφατα. Είναι, πια, σίγουρο ότι δεν θα διαβάσουμε τίποτα καινούριο από τον συγγραφέα που μας χάρισε το «Όνομα του Ρόδου» και το «Εκκρεμές του Φουκό». Όμως, λίγες μέρες πριν έχασε τη ζωή του και ένας νέος άνθρωπος, ο Παντελής Παντελίδης, καλλιτέχνης με την νεοελληνική έννοια του όρου. Κάποιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι στηλίτευσαν με πικρία το γεγονός ότι η ατυχής συγκυρία δεν άφησε στα ΜΜΕ περιθώριο να αποτίσουν φόρο τιμής στον άνθρωπο που με τα άρθρα του πυροδότησε αμέτρητες συζητήσεις σε καφενεία, σε σχολεία, σε περιπάτους, ακόμη και σε αίθουσες συνεδρίων όπου οι επαγγελματίες του είδους επιχειρούν να αποδομήσουν τη σκέψη και να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, τις περισσότερες φορές -ευτυχώς- χωρίς επιτυχία. Λοιπόν, εγώ είπα μέσα μου ακριβώς το αντίθετο: έτυχαν έτσι τα πράγματα αγαπητέ φίλε, που τα ΜΜΕ, ακόμη και την ύστατη ώρα, δεν πρόλαβαν να ασχοληθούν μαζί σου επιδιδόμενα στο γνωστό όργιο υποκρισίας των μονόλεπτων αφιερωμάτων στα κανάλια και των μονόστηλων άρθρων στα έντυπα μέσα. Τα ίδια ΜΜΕ που καθιέρωσαν τον απειροστικό λογισμό που βγάζει πάντα μηδέν στις διαιρέσεις με παρονομαστή τη Μενεγάκη, τον Σεργουλόπουλο και τον Αυτιά, ας έχεις στον αριθμητή τον Έκο, ή τον Νανόπουλο, τον Τσουκαλά, τον Ράμφο ή τον Γραμματικάκη.

Ας μου εξηγήσει κάποιος…


Απόσπασμα από τη σελίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης όπου γίνεται ξεκάθαρος ο ρόλος της Διεύθυνσης που φέρει τον μεγαλόσχημο τίτλο: Διεύθυνση Επιχειρησιακού Προγραμματισμού και Συστημάτων Τεχνολογιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών:

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΝΑ 'ΟΥΜ…



Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ

Είναι γνωστό ότι τα κόμματα στην Ελλάδα λειτουργούν ως παρασιτικοί οργανισμοί, με την καλή έννοια του όρου, δηλαδή κατά κυριολεξία. Για να είμαι πιο ακριβής, μιλώ για τα κόμματα ως οργανισμούς και όχι ως πολιτικά κόμματα αυτά καθαυτά. Αυτοί οι οργανισμοί, προφανώς δεν μπορούν να είναι κερδοσκοπικοί, ωστόσο απασχολούν προσωπικό, πληρώνουν ενοίκια, οργανώνουν συγκεντρώσεις, φιέστες και εσωκομματικές εκλογές. Με αυτό το σκεπτικό τα κόμματα, ως οργανισμοί, πρέπει να επιχορηγούνται από το κράτος, τουτέστιν από όλους εμάς.

Έλα, όμως, που τα λεφτά της επιχορήγησης δεν φτάνουν. Μιλάμε για μόνον 40.000.000€ το 2010. Μα είμαστε σοβαροί; Ποια τρύπα να πρωτοβουλώσεις με τόσα λίγα ευρουλάκια; Να πληρώσεις μισθούς; Να πληρώσεις ενοίκια; Να πληρώσεις τα πούλμαν και τους ηχολήπτες για τις συγκεντρώσεις; Α, πα, πα, τι πράγματα είναι αυτά; Α, ξέχασα τα ενοίκια στο στάδιο του Φαλήρου, στο Ιντερκοντινένταλ, στο Πεντελικόν. Ναι, μιλάμε για κόμματα, δεν μιλάμε για τίποτα παλιοσυλλόγους που θα μπορούσαν να συνεδριάσουν σε κανα καφενείο, ούτε για καμιά μάζωξη συναδέλφων που θα μπορούσε να λάβει χώρα σε κανα ταβερνάκι. Θα έχουμε καλεσμένους από το εξωτερικό, θα έχουμε εκπροσώπους του ΣΕΒ, του ΣΕΠΕ, του ΚΕΠΕ, του ΠΕΠΕ, τον κ. Μαρινάκη, τον κ. Σαββίδη. Πώς θα τους δεξιωθούμε όλους αυτούς, με κοκορέτσι και σπληνάντερο στη λαδόκολλα;

Πού πάμε, ρε, με τέτοια ψωροεπιχορήγηση; Τι κάνουμε; Α! Να πάρουμε δάνεια απ' τις τράπεζες! Γίνεται, όμως; Τι θα δώσουμε ως εγγυήσεις; Δικαιούμαστε να πάρουμε δάνεια; Αλλά, τι; Και βέβαια μπορούμε να πάρουμε δάνεια. Και για ποιές εγγυήσεις μιλάμε τώρα; Όλοι οι διοικητές τραπεζών είναι δικοί μας άνθρωποι. Εξάλλου πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ποιος νομοθετεί, ρε, σ' αυτόν τον τόπο; Ποιος θα «ρυθμίσει» τις τρύπες και τις «ανακεφαλαιώσεις»; Σάμπως ο διοικητής της Πειραιώς δεν ήταν ταμίας στο ΠΑΣΟΚ; Αμ, ο Ροβέρτος που τον βάλαμε στο ΙΚΑ διοικητή και το «εξυγίανε» με τον Αυτιά κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί, κι αυτός ταμίας του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν; Ξέρουν οι άνθρωποι, θα καταλάβουν.

Λοιπόν, επειδή βαριέμαι να λέω πολλά πολλά, παραθέτω δύο παλαιότερα άρθα και απόσπασμα από τη χθεσινή συνέντευξη του «Βαγγέλα» που έχει ρηξικέλευθη άποψη για το θέμα και μας είπε ορθά κοφτά ότι τα κόμματα δεν είναι επιχειρήσεις να πάρουν δάνειο 100 και να βγάλουν 110 ώστε να επιστρέψουν τα 100. Τα κόμματα, είπε ο «Βαγγέλας», παίρουν τα λεφτά και τα χαλάνε, δεν τα αβγατίζουν. Αν δεν το ξέρατε αυτό όταν εμπιστευόσασταν τις οικονομίες σας και τα αποθεματικά των Ταμείων σας στις τράπεζες, αυτό δεν είναι πρόβλημα των κομμάτων, αλλά δικό σας πρόβλημα. Ας προσέχατε. Τα υπόλοιπα τα διαβάζετε και τα ακούτε στα links που ακολουθούν με χρονολογική σειρά:

2012: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=438808

2015: http://www.kathimerini.gr/837609/article/epikairothta/politikh/sto-arxeio-ta-daneia-kommatwn-apo-thn-agrotikh-trapeza

2016: https://www.youtube.com/watch?v=GDt91FVJ_bg&t=6m19s