Στη νέα γραμματική του γυμνασίου πληροφορήθηκα ότι πλέον ο κανόνας του τελικού "ν" αλλάζει και πάλι. Ο κανόνας, μετά τις γλωσσικές μεταρρυθμίσεις της δημοτικής είχε διαμορφωθεί ως εξής:
Τελικό "ν" προστίθεται όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει με φωνήεν, ή με "κ", "π", "τ", "ξ", "ψ", "μπ", "ντ".
Ο κανόνας αυτός φαινόταν καλός, αλλά είχε προβλήματα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
- Κλείνω την πόρτα και όχι κλείνω τη πόρτα (ξεκινάει με "π").
- Έχω δύο δρόμους μπροστά μου, ο ένας δείχνει καλός και ο άλλος κακός. Προφανώς θα πρέπει να ακολουθήσω τον καλό και όχι …να ακολουθήσω το καλό (ξεκινάει με "κ").
- Πήδηξα το μαντρότοιχο και όχι πήδηξα τον μαντρότοιχο (ξεκινάει με "μ").
- …ακολουθώντας το ρου της ιστορίας και όχι …ακολουθώντας τον ρου της ιστορίας (ξεκινάει με "ρ")
- Έχω δύο αξιωματικούς για απόλυση, ο ένας είναι μάχιμος, ο άλλος γραφιάς. Ποιόν να απολύσω; Να απολύσω το μάχιμο και όχι …να απολύσω τον μάχιμο (ξεκινάει με "μ").
Εκτός από τα δυο πρώτα παραδείγματα, τα υπόλοιπα τρία καταδεικνύουν προβλήματα που ενυπάρχουν στον κανόνα όπως αυτός είχε διαμορφωθεί μέχρι χθες. Ο κανόνας έρχεται τώρα να «διορθωθεί» με την εξής προσθήκη:
Τελικό "ν" προστίθεται και στις περιπτώσεις που η λέξη που ακολουθεί είναι κύριο όνομα αρσενικού γένους, π.χ. κάλεσα τον Χρήστο και όχι κάλεσα το Χρήστο.
Προφανώς, η προσθήκη αυτή θεραπεύει κάποιες από τις παθογένειες του προηγουμένου κανόνα, αλλά όχι αυτές που καταδείξαμε στα παραδείγματα. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι, όπως συμβαίνει με τους νόμους του Ελληνικού κράτους, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τους κανόνες της γραμματικής: γίνονται βεβιασμένες λανθασμένες ενέργειες που ακολουθούνται από ακόμη πιο λανθασμένες διορθωτικές κινήσεις κοκ.
Με το "ν" και με το σίγμα, έφερες στους νόμους πλήγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ο Χρήστος ήρθε γιατί τοΝ κάλεσες. Αλλά θα 'ρχόταν ακόμη κι αν δεΝ τον καλούσες, αφού οι λέξεις έχουν τη δική τους υστερία)
Καλά ρε πούτιν μου, δεν μπορεί κανείς να δημοσιεύσει μιαν ανάρτησιν χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι την σήμερον ημέραν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ τι νόμιζες; Πως μ' αιδοίο αν αρτύσεις το χρόνο, θα ξέφευγε σα ποτά διακριτα βλέμματά μας;
ΔιαγραφήΣτύση μερών η μέρα ουδέν κρυπτών ή ποτών ή λειων.
Σε πείρα με πρέφα stop it's fit Illy
Έχωνα καν, ώ σχόλια! α, πω, πω, λοιπά, Λιάκε, δένει ξερά ότι σήκω Νίκαια παν, τις ει;
ΑπάντησηΔιαγραφήο κανόνας (ο παλιός) συνο ψηζόταν στα τρία σύμφωνα της λέξης "κάποτε" και στα διπλά γράμματα πριν από τα οποία προηγείται ν, ηταν πολύ βολικός κανόνας κατά τη γνώμη μου αν εξαιρέσεις κάποια "άβολα" σημεία που δεν σήκωναν ν ή κάποια άλλα που σήκωναν ν και δεν ήταν στον κανόνα. Η περίπτωση που δε με βόλευε ο κανόνας ήταν όταν παραλείπεται το ν και η επόμενη λέξη αρχίζει με μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ.χ. κάνει το μάγκα αντί του κάνει τον μάγκα
Βλέπω ότι και τα παραδείγματα κάπου εκεί γυρνάνε, ενώ δεν κατάλαβα τα δύο πρώτα παραδείγματα, δεν είναι καλό το "κλείνω την πόρτα" (παρ.1) και "τον καλό" (παρ.2) ;
Με την ευκαιρία να σας ευχηθώ μια Καλή και ποτέ ξανά Κακήν Χρονιά
ΔιαγραφήΚαιγω συμφωνο από λιτα με schön αμπούλα.
Ο παλιός κανόνας ήταν βολικός και χρησιμοποιούνταν καποται για «το* φόβο των "ιού" δέον» και ω! χυτών* φόβο· τόνοι ου δέον.
(* Αιδώ προ σεξ tête Ινδία φοράμε "ν" κι έχω ρύζ' "ν")
Παν το σκατά τη γνώμη μου (τ' ίντα ποινή;), όλο το θέμα παίζεται στον "ήχο" της οπτικής ανάγνωσης -ναι, υπάρχει ΚΑΙ τέτοιος-
αφού στον προφορικό λόγο η γλώσσα ξέρει να διορθώνει την κακή ηχητική της παράλειψης του "ν"
πριν από τα λεπτά και άηχα σύμφωνα κ, π, τ και να τα μετατρέπει σε ...έβηχα, μέσω των "πλαστών" φθόγγων "γκ", "μπ", "ντ".
Π.χ. διαβάστε φωναχτά (και αβίαστα) τη φράση:
«Στον καθημερινό λόγο ή στην προφορική ανάγνωση ενός κειμένου στην τύχη, συνήθως δεν προφέρουμε το "ν" πριν από τα κ, π, τ »»
και διαπιστώστε πως θα ακουστούν οι (bold) φθόγγοι:
«Στο ΓΚαθημερινό λόγο ή στη ΜΠροφορική ανάγνωση ενώ σκυμένου στη ΝΤύχη, συνήθως δε ΜΠροφέρουμε το "ν" κ.λπ.»
Αυτό βέβαια δε ΝΤηρείται πάντοτε.
Π.χ. στη ΜΠροφορική φράση «αντ' αυτών προφέρουμε...» το "ν" και το "π" έχουν διακριτούς ήχους επειδή (πρέπει να) υπάρχει χρονικό κενό ανάμεσα.
Αν δεν υπάρξει χρονικό κενό θα ακουστεί «αντ' αυτοΜΠροφέρουμε» που είναι ...κι αίγα μ' ώτα κακόηχα.
(τι κακό μ' αυτί die flea ρει αμμου!...
το κόβω γιατί σ' ασκού ράσα πάλι...
ΕΣΑ βρει όντα σπουδαία)
Απόψε τα μεσάνυχτα ξύπνησα κάθιδρος από εφιάλτη όπου βουτούσατε με το Θοδωρή στα παγωμένα νερά του Θερμαϊκού για να πιάσετε το σταυρό με τον Άνθιμο να ολοφύρεται: Εμπρός γενναίοι μου, εμπρός!
ΔιαγραφήΌσο να φορά στήν ενδελεχή κεσέ βάθος παρουσίαση της, ωπ! Τικ! Ανά γνώση σεις έχετε δίκιο.
Προφαλλώς ο εφιάλτης σου έχυνα κάννη με τη ζήλεια σου για τις λεπτές
Διαγραφήκαι γυμνασμένες σιλουέτες με γραμμωτού (σκυλι, ακούς;) μύες.
Τα "όνοι ράσου"* μη τα λες για τίμια νύχτα κρύα
μπορεί και οι Φροϋδιστές** να βγούν στη μπάρα λεία***
Ω! Όνειρο Κρήτη, σέξυ Γη:
(*)Έχυνα κάννη με τα επίσημα ράσα του Άνθιμου (αρχ. ονή=γαϊδουρινό τομάρι)
(**) σύνθετη λέξη, από το froid (γαλλ. κρύο) και δύτες. Δηλ. οι βουτηχτάδες των παγωμένων νερών.
(***) Είπα φτύει την έννοια, ο Θοδωρής και γω είμαστε ταμάμ για χορό στη λεία μπάρα (το γκολ άδικον)
Έχεις δίκιο, απλώς δεν το εξέφρασα σωστά: Απλώς παραθέτω μερικά παραδείγματα που εξηγούν τον κανόνα, όχι κατ' ανάγκην τα προβλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα τίμα, να κατέβεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, τα νερά tooth R my queen ε, όχι μόνο πάγο μένα, αλλά καις κάτω μένα... Ω βίο! Λογικός καθαρισμός ταύτισε.
Καλεί χρονιά (λέμε τώρα...).
Ή ναι καις κάτω 'μένα είπες; Δεν toy ξερά να ε, Κανάκη γω μια βούτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήSoiree soon, τάπερ ή τομάτα; Το tech; Αναιμία! Βόλτα στα 'κανα, Λία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'καναλ' ώ Θώδη λάδι; Δες φαξ, α, ναι!
Διαγραφή