Ένας μεγάλος διανοητής του 20ου αιώνα έφυγε πρόσφατα. Είναι, πια, σίγουρο ότι δεν θα διαβάσουμε τίποτα καινούριο από τον συγγραφέα που μας χάρισε το «Όνομα του Ρόδου» και το «Εκκρεμές του Φουκό». Όμως, λίγες μέρες πριν έχασε τη ζωή του και ένας νέος άνθρωπος, ο Παντελής Παντελίδης, καλλιτέχνης με την νεοελληνική έννοια του όρου. Κάποιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι στηλίτευσαν με πικρία το γεγονός ότι η ατυχής συγκυρία δεν άφησε στα ΜΜΕ περιθώριο να αποτίσουν φόρο τιμής στον άνθρωπο που με τα άρθρα του πυροδότησε αμέτρητες συζητήσεις σε καφενεία, σε σχολεία, σε περιπάτους, ακόμη και σε αίθουσες συνεδρίων όπου οι επαγγελματίες του είδους επιχειρούν να αποδομήσουν τη σκέψη και να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, τις περισσότερες φορές -ευτυχώς- χωρίς επιτυχία. Λοιπόν, εγώ είπα μέσα μου ακριβώς το αντίθετο: έτυχαν έτσι τα πράγματα αγαπητέ φίλε, που τα ΜΜΕ, ακόμη και την ύστατη ώρα, δεν πρόλαβαν να ασχοληθούν μαζί σου επιδιδόμενα στο γνωστό όργιο υποκρισίας των μονόλεπτων αφιερωμάτων στα κανάλια και των μονόστηλων άρθρων στα έντυπα μέσα. Τα ίδια ΜΜΕ που καθιέρωσαν τον απειροστικό λογισμό που βγάζει πάντα μηδέν στις διαιρέσεις με παρονομαστή τη Μενεγάκη, τον Σεργουλόπουλο και τον Αυτιά, ας έχεις στον αριθμητή τον Έκο, ή τον Νανόπουλο, τον Τσουκαλά, τον Ράμφο ή τον Γραμματικάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου