Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

υπό εχεμύθειαν…

Αποφάσισα, παίρνοντας το ρίσκο της ποινικής δίωξης για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων, να δημοσιεύω, που και που, αποσπάσματα από την κοσμηματοθήκη της Έλλης Αλεξίου, που φέρει τον τίτλο "υπό εχεμύθειαν". Πράγματι, αυτό το απάνθισμα εξαιρετικών στιγμών που βίωσε από πρώτο ή δεύτερο χέρι η συγγραφέας, είναι από τα πολυτιμότερα αναγνώσματα που έχω διαβάσει. Το διάβασα τα Χριστούγεννα του 1999 και έκτοτε το έχω δωρίσει σε αμέτρητους φίλους και συναδέλφους. O πρωταίτιος αυτού του κύκλου που ξεκινά σήμερα είναι, βέβαια, η μάνα μου, Ελεονώρα Παπαδοπούλου, η οποία μου προμήθευσε κατά καιρούς πολύτιμα βιβλία και αναγνώσματα, τα οποία είναι εν πολλοίς άγνωστα στο ευρύ κοινό, π.χ. τη βιογραφία του Γιάννη Πασσαλίδη, τη βιογραφία του στρατηγού Σαράφη, το "υπό εχεμύθειαν", το "Πόλη, αγάπη μου" της Ζωής Χαλκούση, τη βιογραφία του Επαμεινώνδα Χαρίλαου, και πολλά άλλα. Εννοείται, πως πλείστα από τα κλασικά αριστουργήματα (Καραγάτσης, Τερζάκης, Μυριβήλης, Διδώ Σωηρίου κλπ) τα προμηθεύτηκα επίσης από τη βιβλιοθήκη της μάνας μου, όπως συνέβη με τα μαθηματικά, τη φυσική, τη μηχανική, τη φιλοσοσφία και την ιστορία, από την πλευρά του πατέρα μου, Γιάννη Παπαδόπουλου. Φυσικά, η αγάπη μου για τη μουσική είναι κι αυτή έργο δικό της. Μάνα, πατέρα, πατέρα, μάνα, σας ευχαριστώ…


Υ.Γ.
  1. Το κείμενο παρατίθεται όπως ακριβώς είναι στο πρωτότυπο που έχω στα χέρια μου ("Σύγχρονη Εποχή", έκδοση 1976).
  2. Πήρα το θάρρος να βάλω αναφορές στην ελληνική Wikipedia, ή σε άλλους ιστότοπους για ονόματα που αφορούν στα αποσπάσματα που παρατίθενται. Για ιστότοπους οι οποίοι δεν παρέχουν εγγύηση μονιμότητας, πήρα επίσης την πρωτοβουλία, να αντιγράψω το περιεχόμενο σε σελίδες που δημιουργώ σε δικό μου ιστότοπο, οπότε να μην κινδυνεύουν να βγούν "ξέμπαρκες" τυχόν αναφορές του κειμένου. Κανονικά, θα έπρεπε να εγγραφώ συνδρομητής στην ελληνική Wikipedia και να γράφω τα λήμματα εκεί, αλλά δυστυχώς δεν μου φτάνει ο χρόνος. Εξάλλου, έχω πάρα πολλά μέτωπα ανοικτά, και η πολυδιάσπαση θα φέρει οπωσδήποτε εκπτώσεις, πράγμα που θέλω οπωσδήποτε να αποφύγω.

Στο σπίτι του πλούσιου Γκέρτσου γίνονται βαφτίσια. Στη μεγάλη αίθουσα του σπιτιού είναι συγκεντρωμένος πολύς και "εκλεκτός" κόσμος. Όλοι πίνουν και καπνίζουν περιμένοντας τους παπάδες. Καταφτάνουν. Ο αρχιμανδρίτης ντύνεται· φοράει τα επίσημα ιερατικά, καθώς και ο υπόλοιπος κλήρος. Στο μεταξύ ο κόσμος εξακολουθεί να πίνει, να αστειεύεται και να καπνίζει. Ο χώρος έχει ντουμανιάσει από τους καπνούς. Σε μια στιγμή, όταν οι παπάδες ετοιμάστηκαν, ο αρχιμανδρίτης αποτεινόμενος στον κόσμο:

-Σας παρακαλώ, κύριοι. Μυστήριο πρόκειται να γίνει, ας σεβασθούμε τη στιγμή. Ανοίξετε λίγο να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, και ας κάνουμε όλοι ολίγη υπομονή. Μυστήριο πρόκειται να γίνει…

Και η Κοτοπούλη στην παρέα της:

-Ωραία πάιζει. Λίγο υπερβολικός, αλλά ωραία παίζει.

(από αφήγηση του Γιάννη Γουδέλη)
επόμενο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου