ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΠΕΛΑ

Μετά από σχεδόν 90 χρόνια λειτουργεί πάλι σήμερα το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά. Είμαι πόντιος 100% και έχω μεγαλώσει ακούγοντας από πρώτο χέρι, αντί για παραμύθια, ιστορίες από το διωγμό των ποντίων και τον Αρμενίων. Γνωρίζω τα ποντιακά και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σε εκδηλώσεις και στέκια των ποντίων. Βοήθησα ενεργά το Ζαχαρία Μουσικίδη στο στήσιμο του αρχείου των ποντίων της Καλαμαριάς, ενώ αρκετές φωτογραφίες και ενθύμια των παπούδων μου και εργόχειρα των γιαγιάδων μου κοσμούν το χώρο της αδελφότητας Κρωμναίων στην Καλαμαριά. Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά είναι ένας χώρος μνήμης και αποτελεί για τους περισσότερους ποντίους ότι η Αγιά Σοφιά για όλη τη Ρωμιοσύνη. Θυμάμαι ότι πέρσι ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, κ. Ψωμιάδης, βρήκε πρόσφορο βήμα στον ιερό αυτό χώρο να κάνει κάποια από τα καραγκιοζιλίκια του, αναλαμβάνοντας επικίνδυνες πρωτοβουλίες ξύνοντας πληγές που, μετά από 90 χρόνια, κάπως έχουν επουλωθεί. Το να παίζεις θέατρο και κρυφτούλι με τους νεότουρκους δεν είναι φρόνιμο, κατά την ταπεινή μου άποψη. Και όμως: φέτος, κατάφεραν, επιτέλους, κάποιοι θερμοκέφαλοι πόντιοι, συνεπικουρούντος, υποτίθεται, και του Ιβάν του τρομερού, να κατορθώσουν το (υποτίθεται) ακατόρθωτο, δηλαδή να λειτουργήσει εκ νέου η Παναγία Σουμελά χωροστατούντος μάλιστα και του Βαριθολομαίου.

Πόντιοι αδελφοί! Πέρα από τη γελοιοποίηση του μνημείου, αλλά και αυτής της ίδιας της ιστορικής μνήμης, τι καλό μπορεί να βγει από μια τέτοια εκδήλωση; Όποιος γνωρίζει έστω και ελάχιστα τους γειτόνους μας, θα πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι μόνο μπελάδες μπορεί να βγάλει αυτή η ιστορία. Πράγματι, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι τουρκαλάδες θα εκμεταλλευτούν πολιτικά και διπλωματικά το γεγονός ως τεράστια παραχώρηση προς τον ελληνισμό, και επομένως μειώνονται δραστικά τα διπλωματικά μας ατού σε πραγματικά ζητήματα (Κύπρος, Θράκη, Αγαίο κλπ), ενώ στη ουσία δεν παραχωρούν απολύτως τίποτα, παρά μόνο μας κάνουν τη χάρη να μας αφήσουν να παίξουμε το θέατρο της κυριακής στο πραγματικό σκηνικό που οι ίδιοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το 1922. Δεν είναι, όμως μόνο η γελοιότητα της «μεγαλοψυχίας» των βαρβάρων. Πιστεύω πως τα πραγματικά δύσκολα θα προκύψουν από τη διάρκεια που συνεπάγεται η σημερινή εκδήλωση. Πράγματι, εφόσον γίνεται σήμερα η αρχή, είναι σίγουρο ότι θα πρέπει η λειτουργία ανήμερα της Παναγίας να επαναληφθεί και του χρόνου, και κάθε χρόνο από εδώ και στο εξής. Πόσο σίγουρο είναι, για μένα, ότι στα επόμενα χρόνια οι Γκιουλ και οι Νταβούτογλου θα εκμεταλλεύονται αυτό το πανηγύρι παίζοντας τις ίδιες μέρες τα πολεμικά τους παιχνίδια με τα αεροπλάνα και τα καράβια τους στις θάλασσές μας; Πόσο σίγουρο είναι ότι στα παγκόσμια φόρα θα τονίζουν το γεγονός ως πολιτιστικό τους χάρισμα σε αντίθεση με τους έλληνες που «πιέζουν αφόρητα τους μουσουλμάνους της Θράκης»; Αν αμφιβάλλετε για τα παραπάνω, τότε εύχομαι εκ βαθέων να έχετε δίκιο κι εγώ άδικο, αλλά με τα ευχολόγια δεν γίνεται πολιτική.