Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΑΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Επειδή δεν είμαι οικονομολόγος δυσκολεύομαι να εκφράσω με επιστημονικούς όρους την ιδέα μου για να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο μας έφτασε η τρώει κ.α. Λοιπόν, θα χρησιμοποιήσω μια παραβολή, ώστε να εκθέσω τις σκέψεις μου, πράγμα που, φαντάζομαι, είναι θεμιτό.

Σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας ήρθε κάποιο βράδυ ένας πελάτης.

-Θα ήθελα ένα δωμάτιο.

-Ευχαρίστως, αλλά, ξέρετε, πρέπει να πληρώσετε προκαταβολικά.

-Μάλιστα. Πόσο είναι η τιμή για ένα βράδυ;

-100€

Βγάζει, λοιπόν, ο τύπος και δίνει 100€ στον ξενοδόχο.

-Θα κάνω μια βόλτα στην πόλη και θα επιστρέψω, λέει στον ξενοδόχο.

-Καλά να περάσετε, θα σας περιμένουμε.

Με το που φεύγει ο τύπος, ο ξενοδόχος που χρωστούσε 100€ στο κρεοπωλείο της γειτονιάς, πετάγεται παραδίπλα και δίνει τα χρωστούμενα στον κρεοπώλη. Ο κρεοπώλης, με τη σειρά του, εξοφλεί το χρέος 100€ που χρωστούσε στον χονδρέμπορο που του προμήθευε κρέατα. Εκείνος χρωστούσε 100€ σε μια ιερόδουλη (Ε.Σ.Ρ.) οπότε τη βλέπει το βράδυ και της τα δίνει. Αυτή τα δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστούσε γιατί πήγαινε με τους πελάτες της στο ίδιο ξενοδοχείο. Οπότε ο ξενοδόχος βρίσκεται ξανά με τα ίδια 100€ στο χέρι.

Εκείνη την ώρα επιστρέφει ο τύπος και λέει στον ξενοδόχο:

-Συγγνώμη, αλλά μου έτυχε κάτι και πρέπει να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Μπορώ να έχω πίσω την προκαταβολή;

-Βεβαίως, λέει ο ξενοδόχος, και του δίνει πίσω τα 100€.

Τι έχουμε στο πηλίκο; Το κατοστάρικο άλλαξε χέρια, και η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια όπως πριν σκάσει μύτη ο τύπος στο ξενοδοχείο. Με μια διαφορά: Ενώ πριν εμφανιστεί ο πελάτης στο ξενοδοχείο πολύς κόσμος ήταν καταχρεωμένος, τώρα κανείς δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν! Απλό δεν είναι;