ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ @@

Πριν ο περίφημος «Καλλικράτης» τεθεί σε εφαρμογή, νιώθω ότι πρέπει να καταθέσω την άποψή μου σχετικά με αυτό το ανοσιούργημα. Ήμουν, και παραμένω, σφόδρα αντίθετος τόσο με τον «Καλλικράτη» όσο και με τον «Καποδίστρια», τον πρόδρομο του «Καλλικράτη», που εφαρμόστηκε στην έρμη αυτή χώρα πριν 10 περίπου χρόνια. Και τότε επρόκειτο για μια «φοβερή» μεταρρύθμιση, την οποία όσο την είδατε εσείς τόσο την είδα κι εγώ. Και όμως, όλα τούτα τα κουραφέξαλα περί εμπνευσμένης αναβάθμισης και αναδιάρθρωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης εκστομίζονταν και τότε από τα ίδια ανόητα στόματα, αυτά που και τώρα βάλθηκαν να μας πείσουν ότι ο «Καλλικράτης» θα μας λύσει όλα μας τα προβλήματα, ακριβώς όπως το «διπλογραφικό» λογιστικό σύστημα φέρεται να εκμηδενίζει ως δια μαγείας όλα τα ελλείμματα και τα χρέη της χώρας. Είναι παράξενο ότι κανείς από τους φερόμενους ως δημοσιογράφους, έστω και κατά λάθος, δεν θίγει το θέμα σε καμία «πολιτική» συζήτηση από αυτές που έχουν γίνει περισσότερες, αλλά και απελπιστικά πιο κενές, από τις εκατοντάδες χιλιάδες διαφημίσεις που πλημμυρίζουν το τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό τοπίο και βομβαρδίζουν καθημερινά το μυαλό μας με τόση βλακεία που είναι αδύνατον να αντέξει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Παρένθεση: πιστεύω ακράδαντα ότι τα ερτζιανά ενοχοποιούνται για τη ραγδαία αύξηση των παθήσεων του εγκεφάλου τα τελευταία χρόνια.

Είναι λες και κάποια μυστική συμφωνία έχει προηγηθεί μεταξύ των δύο δήμιων που υπηρετούν αγόγγυστα και συστηματικά το κεφάλαιο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο: ΜΜΕ και Πολιτική. Δεν νομίζω ότι σήμερα πιστεύει κανείς ότι η δημοσιογραφία υπηρετεί την ενημέρωση των πολιτών, ούτε ότι κάποιος φρονεί ότι το πολιτικό σύστημα υπηρετεί την κοινωνία και νομοθετεί για την ευημερία και την πρόοδο των λαών. Μάλλον βρισκόμαστε πάλι στην απαρχή μιας ακραίας μορφής σήψης που αποτελεί τη φυσική και επαναλαμβανόμενη μετεξέλιξη της αστικής καπιταλιστικής «δημοκρατίας», ενός συστήματος διακυβέρνησης και παραγωγής που έχει αποδείξει περίτρανα, από την πρώτη Γαλλική δημοκρατία και εντεύθεν, ότι δεν μπορεί να πορευτεί προς ένα μέλλον που εξασφαλίζει την πρόοδο και την ευημερία, παρά εξυπηρετεί, με ύπουλο, είναι η αλήθεια, τρόπο, τον νεποτισμό και τη νομενκλατούρα θέτοντας εαυτόν στην υπηρεσία των καπιταλιστών και εξυπηρετώντας ίδια συμφέροντα προκειμένου να εξασφαλίζει, για λίγο ακόμη, την ίδια του την ύπαρξη, δηλαδή τις γραβάτες του Αβραμόπουλου και του Ραγκούση και τα μοντελάκια της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, της Βόζεμπεργκ και της Διαμαντοπούλου.

Λέω «για λίγο ακόμη», γιατί, δυστυχώς το σύστημα αυτό έχει ένα τρωτό σημείο: οδηγεί αναπόφευκτα σε αδιέξοδο, σε κρίση και, τελικά, σε πολέμους. Αυτό αποτελεί νομοτέλεια και στις μέρες μας είναι πια φανερό ότι οι φιλότιμες προσπάθειες κάποιων να «λύσουν» οποιοδήποτε πρόβλημα αποτελούν σταγόνες σε έναν ωκεανό προβλημάτων που σωρεύει το, εκ φύσεως ασύδοτο, καπιταλιστικό σύστημα που ως τελευταίο του όπλο στην επιβίωσή του διαθέτει ακριβώς αυτό: ΟΠΛΑ. Πράγματι, όποιος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι και να «κόψει» τη σιχαμερή σούπα που μαγειρεύουν οι καπιταλιστές και οι γραβατωμένοι λακέδες τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με την τεράστια πολεμική μηχανή που δεν διστάζει να εισβάλει και να σπείρει δυστυχία και θάνατο ακόμη και μέσα στο ίδιο το σπίτι του κεφαλαίου. Να σας θυμίσω ότι δεν έχουν περάσει ούτε 20 χρόνια από την κατάπτυστη «επιβολή της τάξης» στην πρώην Γιουγκοσλαβία που τόλμησε να μην συμφωνήσει στα «Καλλικρατικά» σχέδια της Ε.Ε., της Αμερικής και της αναγεννημένης τσαρικής Ρωσίας. Η Γιουγκοσλαβία δεν ήταν Ιράκ, ούτε Κουβέιτ, ούτε Αφγανιστάν, ούτε Ρουάντα, ούτε οποιαδήποτε άλλη μακρινή χώρα που θα μπορούσε, ίσως, να μην την γνωρίζουμε καν και, ως εκ τούτου, να μη μας αφορά.

Η Γιουγκοσλαβία ήταν μια Ευρωπαϊκή χώρα και ο διαμελισμός της από την Αμερικανική πολεμική μηχανή έγινε μπροστά στα έκπληκτα μάτια της «πολιτισμένης» Ευρώπης και μάλιστα με την ενεργή συμμετοχή των περισσοτέρων κρατών της Ε.Ε. Μετά το θάνατο του Μάο και της περίφημης νηπιακής «σκέψης» του, στο παιχνίδι μπήκε και η Κίνα όπου με μισθούς πείνας παράγεται υπερπληθώρα «ανταγωνιστικών» προϊόντων από τις τεράστιες πολυεθνικές που μετέφεραν εκεί τα κολοσσιαία εργοστάσιά τους πλημμυρίζοντας τις αγορές (συγγνώμη για το «αγορές», αλλά εδώ πραγματικά χρειάζεται πληθυντικός) από προϊόντα που μας υποχρεώνουν να αγοράσουμε και να καταναλώσουμε καθιστώντας μας έτσι, όλους εμάς, συνενόχους των αγριότερων μορφών εργασίας που βρίσκουν εφαρμογή σε τέτοιου είδους ολοκληρωτικές κοινωνίες. Το ότι με αυτή την τακτική κλείνουν υποχρεωτικά, λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού, οι δικές μας επιχειρήσεις, αυτό είναι κάτι που ο καπιταλισμός θα το εξετάσει αργότερα  όταν δεν θα έχει σε ποιον να πουλήσει τα «ανταγωνιστικά» προϊόντα του. Το κεφάλαιο λειτουργεί λίγο ως πολύ όπως κάθε λογής μόρφωμα που δεν διέπεται από απολύτως κανενός είδους ηθική, π.χ. βλέπουμε ακόμη και σήμερα τα γνωστά τρωκτικά (σε στιλ Χριστοφοράκου κλπ) να συνεχίζουν να λυμαίνονται ξεδιάντροπα τη δημόσια περιουσία, όπου αυτή έχει απομείνει· είναι σίγουρο ότι δεν θα σταματήσουν παρά μόνο όταν ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα από το ελάχιστο αίμα που έχει απομείνει στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας. Παρένθεση: Γιατί, κ. Πετσάλνικε, υπερασπίζεστε με τέτοια ζέση τα διπλά εφάπαξ και τους 16 μισθούς των 1.700 υπαλλήλων της βουλής;

Κύριοι Ευρωπέη και Αμερικανοί γιατί δεν επεμβαίνετε με τους στρατούς σας στην Κίνα, στην Ινδία, στο Πακιστάν, στη Μαλαισία, στην Ινδονησία, στην Ιαπωνία και στην Κορέα όπου η ανασφάλιστη και η παιδική εργασία κάνουν θραύση; Γιατί, έστω, δεν θεσπίζετε νόμους οι οποίοι αντί να κόπτονται περί του «ελεύθερου εμπορίου» και της «ελεύθερης αγοράς» να κάνουν σαφές ότι τα προϊόντα που παράγονται με άθλια μεροκάματα και με απάνθρωπες συνθήκες εργασίες δεν μπορούν να γίνουν δεκτά γιατί μας καθιστούν ενόχους στην πιο ελεεινή μορφή ξεπλύματος μαύρου και ματωμένου χρήματος; Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο σημαντικότερος παράγοντας μείωσης τους κόστους των προϊόντων είναι το χαμηλό εργατικό μεροκάματο. Κάντε λοιπόν τους υπολογισμού σας και πείτε ότι το τάδε προϊόν πρέπει να έχει τουλάχιστον Χ κόστος, καθώς χρειάζεται Α εργασία και το δείνα προϊόν να έχει Υ κόστος γιατί χρειάζεται Β εργασία. Για σας που είστε σπουδαγμένοι στο Γέιλ και στο Στάνφορντ και στο Σμιθς και στο Χάρβαρντ, τέτοιοι υπολογισμοί πρέπει να είναι παιχνιδάκι. Αν, λοιπόν, τα προϊόντα αυτά διοχετεύονται στην αγορά με τιμές μικρότερες από αυτά τα κόστη συν κάποιο αξιοπρεπές ποσοστό κέρδους, τότε εμείς, η Ε.Ε. και όλος ο υπόλοιπος ανεπτυγμένος κόσμος δεν τα κάνουμε δεκτά και αγοράζουμε τα δικά μας που έχουν και ανώτερη ποιότητα. Να δούμε τότε αν θα κλείνουν οι επιχειρήσεις, ή αν θα μπορέσει κανείς να με υποχρεώσει να αγοράσω κινέζικα παπούτσια, ή μαλαισιανές πολυθρόνες. Γιατί, λοιπόν, κάθε φορά που αγοράζουμε ένα «φθηνό» και «ανταγωνιστικό» προϊόν πρέπει να γινόμαστε συνένοχοι των ασύδοτων καπιταλιστικών πρακτικών δίνοντας έτσι κίνητρο για ακόμη πιο βάναυση εκμετάλλευση των ήδη εξαθλιωμένων εργατών της Ασίας και της Αφρικής;

Πλατειάζω, όμως, και το θέμα μας είναι ο «Καλλικράτης». Παρά, λοιπόν, τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλα διαβάζοντας τον «Καλλικράτη», δεν κατάλαβα λέξη από το συνονθύλευμα της αρλούμπας και της αερολογίας που αποτελεί το εν λόγω πόνημα. Λοιπόν, ας μου εξηγήσει κάποιος με απλά λόγια τι ακριβώς είναι αυτό το περίφημο «σχέδιο» και πώς ακριβώς θα λειτουργήσει προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Δεν κατάλαβα πώς με τον «Καποδίστρια» ενδυναμώθηκε η αποκέντρωση, πολύ περισσότερο τώρα δεν καταλαβαίνω πώς ο «Καλλικράτης» ενισχύει την τοπική αυτοδιοίκηση. Τι μαλ@@κίες είναι αυτές που μας λέτε, ρε; Πώς εξυπηρετείται η αποκέντρωση όταν ο δήμαρχος μιας περιοχής θα βρίσκεται σε άλλο χωριό ή σε άλλη πόλη; Πώς είναι δυνατό να  λειτουργήσει η τοπική κοινωνία όταν όλες οι αποφάσεις που την αφορούν θα παίρνονται σε κάποια μακρινά και απρόσιτα κέντρα όπου κάποιοι γραβατωμένοι θα αποφασίζουν για μας, χωρίς καν να μας γνωρίζουν ή να τους γνωρίζουμε; Εδώ οι δήμαρχοι αποδείχθηκαν τελείως ανεπαρκείς ακόμη και για τους «καποδιστριακούς» δήμους και πιστεύετε με τα σωστά σας, κ. Ραγκούση, ότι θα τα καταφέρουν να διοικήσουν ακόμη μεγαλύτερα εκτρώματα; Είναι δυνατόν να έχει παρέλθει μια ολόκληρη προεκλογική περίοδος και να μην έγινε ούτε μια ερώτηση από τα ανδρείκελα των 20:00 σχετικά με το πώς ακριβώς ο «Καλλικράτης» θα σηκώσει το μαγικό του ραβδί και θα λύσει τα προβλήματα της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης, του περιβάλλοντος και της οικονομίας;