Η τουρκική εθνοσυνέλευση έδωσε χθες το πράσινο φως στην κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στην περιοχή του Ακούγιου, στα παράλια της νότιας Τουρκίας, απέναντι από την Κύπρο. Το θέμα δεν είναι καινούριο· είναι τώρα πολλά χρόνια που οι γείτονές μας κοιλοπονάνε. Η συμφωνία «κλείστηκε», τελικά, με ρωσική κοινοπραξία η οποία αναλαμβάνει, αντί 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την κατασκευή του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα της Τουρκίας, που θα καλύπτει περίπου το 15% των (τωρινών) ενεργειακών αναγκών των Τουρκαλάδων. Τη συμφωνία υπέγραψαν ο ρώσος πρόεδρος Νμίτρι Μεντβέντεφ και ο Τούρκος ομόλογός του Αμπντουλάχ Γκιουλ, ενώ αρχιτέκτονας του «σχεδίου» θεωρείται ο υπουργός ενέργειας της γείτονος, Τζουμχούρ Ερσουμέρ.
Δεν είμαι αντίθετος στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας· είμαι δηλωμένος εχθρός της! Το τραγικό παράδειγμα του Τσερνόμπιλ δεν στάθηκε ικανό να ανατρέψει την έπαρση των πολιτικών και την όρεξη των βιομηχάνων. Για τους δεύτερους δεν περίμενα, φυσικά, κάτι διαφορετικό. Είναι στη φύση του κεφαλαίου να μη λογαριάζει τίποτε άλλο παρά μόνο το κέρδος. Για τους πολιτικούς, όμως, που επιτρέπουν τη μετατροπή του πλανήτη σε πυρηνικό ναρκοπέδιο, θεωρώ ότι πρέπει να καταδικαστούν εις θάνατον δι' απαγχονισμού. Έχουμε κι εμείς τους δικούς μας υπηρέτες της «προόδου» και της «ανάπτυξης». Πρόχειρα αναφέρω τον κ. Δημήτρη Σιούφα, πρώην πρόεδρο της βουλής, που τον Ιούλιο του 2007 καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι ότι το δίκτυο της ΔΕΗ «άντεξε» το νέο θλιβερό ρεκόρ των κλιματιζόμενων νεοελλήνων, αγγίζοντας τα 10 TW. κ. Σιούφα, φρονώ ότι θα έπρεπε να θρηνείς για το χάλι της χώρας σου που ξοδεύει τα ενεργειακά της αποθέματα για να αερίζουν κάποιοι τα @@ τους και να δροσίζουν κάποιες τα @#^! τους.
Κάποιος άλλος δεινόσαυρος που θεωρεί τον εαυτό του φορέα της αλλαγής και της προόδου είναι ο Αναστάσιος Νεράντζης (κι αυτός διετέλεσε αντιπρόεδρος της βουλής). Ετούτος δεν ασχολήθηκε, απ' όσο γνωρίζω, με την ενέργεια, αλλά προτίμησε να επιδοθεί στη διάδοση της κινητής τηλεφωνίας, θεωρώντας τις επικοινωνίες ως βασικό «μοχλό ανάπτυξης». Κάθε σπίτι και κεραία, θα μπορούσε να είναι το motto τού, στρατευμένου στην ανάπτυξη με κάθε κόστος, βουλευτή. Το μένος με το οποίο υπερασπίστηκε στη βουλή την απρόσκοπτη κατασκευή κεραιών όπου βολεύει τις εταιρείες τηλεφωνίας, είναι παροιμιώδες. κ. Νεράντζη, εύχομαι οι επιστήμονες που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιβλαβείς συνέπειες της ακτινοβολίας να κάνουν λάθος. Επειδή όμως, δίνω περισσότερη βάση στα λόγια των ειδικών επιστημόνων, απ' ό,τι στις αρλούμπες που αραδιάζουν οι πολιτικοί στα λογύδριά τους, νομίζω ότι κι εσείς κι εμείς θα θρηνήσουμε πολλά θύματα εξαιτίας της επιπολαιότητας με την οποία διαχειρίζεστε το κουτί της Πανδώρας.
Ένα τελευταίο: Αφού οι πυρηνικοί σταθμοί και οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας είναι τόσο ακίνδυνοι και ασφαλείς, γιατί τηρούνται αποστάσεις ασφαλείας; Γιατί το πυρηνικό εργοστάσιο θα κατασκευαστεί στο Ακούγιου και όχι μέσα στην Άγκυρα; Είναι προφανές ότι υπάρχει πάντα ένας ενδόμυχος φόβος, ακόμη και σ'αυτούς τους ανόητους που έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ασφαλής, οπότε κρατάνε και μια πισινή, έτσι «για καναν' πούστη» που λέει κι λαός. Μόνο, κύριοι, που εδώ δεν πρόκειται απλώς «για καναν' πούστη», αλλά για ΤΟΝ πούστη, τον ίδιο τον όλεθρο που κάθε σόφρων άνθρωπος θα κοιτούσε να αλλάξει δρόμο στο άκουσμά του και μόνο. Αλίμονο σ'εμάς και στα παιδιά μας!
Αν αντέχετε, διαβάστε το σχετικό άρθρο της GREENPEACE.
Η φωτογραφία είναι από το μνημείο του άγνωστου πυροσβέστη στο Τσερνόμπιλ.
Πρόκειται για τα πρώτα από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του «ατυχήματος» της 26ης Απριλίου του 1986.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου