Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΔΙ-ΣΕΚΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Φυσικά και με θλίβει το γεγονός ότι δολοφονήθηκε κάποιος συνάνθρωπός μας. Είναι, επίσης, γνωστή η άποψή μου για τους δράστες τέτοιων ενεργειών ακριβείας. Δηλώνω και πάλι ότι αυτού του είδους οι επιχειρήσεις απαιτούν δύσκολη εκπαίδευση και δεν μπορούν να τις σχεδιάσουν και να τις φέρουν σε πέρας ούτε εγώ, ούτε εσείς, ούτε ο Ξυρός και ο Κουφοντίνας, ούτε κανένας άλλος που δεν έχει εκπαιδευθεί να δρα ως κομάντο. Η προσεκτική επιλογή του προφίλ τού δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε δείχνει, επίσης, ανθρώπους με πολλές περγαμηνές στο πεδίο του χειρισμού της ψυχολογίας των μαζών (ο Γκιόλιας έχει ένα προφίλ που συγκινεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας, καθώς ήταν αρκετά γνωστός από ραδιόφωνο, εφημερίδα, blog και αθλητική εφημερίδα, πατέρας ενός μικρού παιδιού, έγκυος σύζυγος, πρώην αθλητής, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, πατέρας ιερέας κλπ κλπ). Αυτό, όμως, που με εξοργίζει πάνω απ' όλα είναι η καφρίλα των δημοσιογράφων που ευτελίζουν τη μνήμη του συναδέλφου τους κάνοντας ελεεινά ρεπορτάζ στα κανάλια, απευθυνόμενοι προφανώς σε κρετίνους και αρπάζοντας την ευκαιρία να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους και την αλήθεια ως εν δυνάμει θύματα μιας άγνωστης σέκτας αντιεξουσιαστών.

Χαρακτηριστικά αναφέρω την προτροπή του Νίκου Χατζηνικολάου να πάψει πλέον αμέσως από το Μετσόβειο πολυτεχνείο η παραχώρηση ασύλου και διαδικτυακού χώρου σε ανθρώπους του «αντιεξουσιαστικού» χώρου, επειδή τάχα έχουν ανηρτημένες φωτογραφιών υποψήφιων θυμάτων τρομοκρατικών κτυπημάτων, καθώς ανάμεσα στις φωτογραφίες αυτές υπάρχει φωτογραφία τόσο του Γκιόλια, όσο και του Χατζηνικολάου και άλλων δημοσιογράφων. Ο έτερος ανόητος του ALTER έκανε στο αποψινό δελτίο ακόμη και περιγραφή της στιγμής της δολοφονίας, λέγοντας ότι «…ο δημοσιογράφος κοιμόταν δίπλα στη έγκυο γυναίκα του, ενώ στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν το πρώτο παιδί του…» κλπ κλπ. Θεωρώ αίσχιστο κρετινισμό περιγραφές αυτού του είδους, ενώ ο αρχιμουσικός των media, κ. Πεταλωτής, δήλωσε με αρκούντως πομπώδες ύφος: η αλήθεια δεν φιμώνεται και η δημοκρατία δεν δολοφονείται. Ρε συ, πεταλωτή, ξέχασες κι εκείνο το περίφημο: στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου