Η Κίνα βρίσκεται σε τρελή τροχιά ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον πολιτισμένο (λέμε τώρα) κόσμο που βρίσκεται σε θεότρελη τοχιά υπανάπτυξης. Λογικό ήταν, εφόσον επί αρκετούς αιώνες πηδάγαμε Κινέζους, Ινδούς, Μαμελούκους και Αφρικανούς για να ζούμε εμείς καλά κι αυτοί χειρότερα. Λοιπόν, τα ψέματα μάλλον τελειώνουν, οι άνθρωποι βαρέθηκαν να είναι από κάτω, είπαν να αλλάξουν στάση και το Καμασούτρα το ξέρουν καλύτερα από μας. Βέβαια, η ανάπτυξη έχει και τα στραβά της. Εμείς, οι Δυτικοί, τα ξέρουμε αυτά. Τα κανονικά τρελάδικα είναι full pansion εδώ και πολλά χρόνια, οπότε έχουμε μετατρέψει τις πόλεις σε τρελοκομεία με ανέσεις για να χωρέσουμε. Άγχος και τρεχαλητό, γνωστά σε μας απότοκα της «ανάπτυξης» Δυτικού τύπου, αρχίζουν φυσικά να αγγίζουν και τους συμπαθείς ρυζοκαλλιεργητές που μεταλλάσσονται γρήγορα σε γκριζοκαλλιεργητές και βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους στη μετατροπή του πράσινου (κατ' άλλους γαλάζιου) πλανήτη σε γκρίζο γρανίτη. Μόνο που επειδή είναι χίλιες φορές περισσότεροι από εμάς (εμείς γαμούσαμε λιγότερο πάλι λόγω άγχους, οπότε εκεί που είσαστε ήμασταν κι εκεί που είμαστε θα είστε), το δικό τους το λιθαράκι γίνεται ογκόλιθος και θα μας πάρει μπάλα όλους. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι στην Κίνα θέλουν πια κι αυτοί λίγο να ξεφεύγουν τα Σαββατοκύριακα από το stress και το press (κουφάλες, νομίζατε ότι ήταν εύκολο τόσα χρόνια που σας ξεζουμίζαμε, βρε για να πηδάς τους φτωχούς θέλει δουλειά, θέλει οργάνωση, θέλει μηχανογράφηση, θέλει golden boys, θέλει management και επιχειρησιακή ανάλυση, θέλει τρέξιμο -δεν είναι εύκολο να έχεις μιλιούνια μαυράκια να χώνονται στις στοές να βγάζουν το νικέλιο που σου είναι απαραίτητο για τις μπαταρίες των κινητών, ή μήπως νόμισες ότι μπορείς εύκολα να κάνεις ζάφτι εκατομμύρια παιδάκια να φτιάχνουν μαλακίτσες για να πουλάει ο IKEAς, ή νομίζεις ότι τα εκατομμύρια αυτοκίνητα που βολτάρουμε εδώ γίνονται από μόνα τους. Εκτός κι αν νόμισες ότι το πετρέλαιο αναβλύζει μοναχό του ή τα διαμάντια και ο χαλκός ξεφυτρώνουν μόνα τους σαν τα μαρούλια. Βρε αυτά θέλουν δουλειά, θέλει να ιδρώσει ο κώλος σου να στρώνεις τους άλλους στη δουλειά και να τους έχεις μαντρωμένους σε σπίτια τρύπες και να τους εξασφαλίζεις την καθημερινή κούπα το ρύζι ή το χυλό από σκατά που σας ταΐζαμε τόσους αιώνες τώρα). Θα καταλάβεις σύντομα ότι θέλει να χαλαρώνεις, να πηγαίνεις στη θάλασσα, ν'αγναντεύεις τα πέλαγα, να κάνεις ένα μπανάκι, βρε αδελφέ, να ξεσκάσεις λίγο γιατί μεθαύριο πάλι Δευτέρα είναι και πρέπει πάλι να ριχτείς στην παραγωγή και στην αναπαραγωγή. Αν δεν με πιστεύεις, σου στέλνω μια φωτογραφία από την παραλία της Καντώνας το προηγούμενο Σαββατοκύριακο· και μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις που έλεγε και ο προγονός σου ο Κομφούκιος:
Ευχαριστώ τη Viva Zapata για τις φωτογραφίες από τις κινέζικες παραλίες.
Υ.Γ.
Με το βέλος έχω σημειώσει έλληνα τουρίστα με ομπρέλα από το Carrefour - Μαρινόπουλος.
Δεν είναι ακριβώς έτσι...Την συγκεκριμένη παραλία την έχω επισκεφτεί πολλές φορές. Παρατήρησε οτι όσοι βρίσκονται ΜΕΣΑ στο νερό είναι ΝΤΥΜΕΝΟΙ! Άρα δεν πρόκειται για λουόμενους, αλλά για ξαφνικό ΤΣΟΥΝΑΜΙ, σε παραλιακό πάρκο αναψυχής. Απλά, οι Κινέζοι υπό την επήρεια του διαλογισμού, το αντιμετωπίζουν ψύχραιμα. Οι ομπρέλες οφείλονται στο οτι οι Κινέζοι επιχειρηματίες έχουν μετατρέψει τους πνιγμούς σε υπερθέαμα για όλη την οικογένεια. Οι Βρετανοί, που τρελαίνονται για τέτοια θεάματα, νοικιάζουν καταλύματα δίπλα στο κύμα, όπου απολαμβάνουν το ρούμι τους και μετρούν τους Κινέζους που θα πνιγούν. (Τα καταλύματα με το ρούμι είναι γνωστά και ως Rooms to Let). Εξάλλου και οι Γερμανοί γουστάρουν τέτοια θεάματα με το τσουνάμι να πνίγει χιλιάδες Κινέζους, αλλά νοικιάζουν πολυτελέστερα ξενοδοχεία (βλ. στο βάθος), γνωστά και ως Zimmers Zutsunami.
ΑπάντησηΔιαγραφή