Σχετικά με τη σουίτα για λαούτο του Bach, με κωδικό καταλόγου BWV 996, που παίζει ο John Williams στην κιθάρα, πράγματι έκανα λάθος στα links και αντί της σουίτας ακουγόταν σονάτα του Scriabin για πιάνο με τον Vladimir Sofronitsky, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε σε σχόλιό του ο Χένρι Μαντσίνι στο σχετικό άρθρο μου για τον John Williams. Εδώ λοιπόν ταιριάζουν διάφορα αρχαία και λατινικά ρητά:
- Errare humanum est.
- Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει.
- Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
- Δώσαν ρόδο στην αρκούδα, το 'βαλε στον κώλο της.
- Όποιος ανακατεύεται με τα links τα κάνει μπάχαλο (βλέπε και σχετική φωτό).
Εντάξει... Και στα Ίμια έγιναν λάθη! Αρκεί να μην υπάρχει παρ' ΙΜΙΩΝ συνέχεια…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λάθη είναι ανθρώπινα και το λάθος είναι αν τό 'πινα. Αλλά δεν το ήπια. Ξέρω ότι όλα τα νούμερα είναι ΧΥΜΑ! Ξέχνα το ρε!
(Xehna re hyma num est)
Εξάλλου "πρέπει να ξέρεις να χάνεις":
Bisogna saper perdere (πρέπει να ξέρεις να πέρδεσαι, όπως ο Χρήστος ο BROWWWser)
Δεν είμαστε πρόβατα που βελάζουν! Άσχετα αν…
"Ο φίλος τω φίλω αεί βελάζει"
Αν νομίζεις πως υφίστασαι ΒΙΑΣΜΟ, φτύσε κοντά κι αγνάντευε:
"Όποιος ΒΙΑζεται κοντά φτύει"
Βέβαια, θα μου πεις:
"Και ποιός είσαι εσύ που με κρίνεις";
και θα έχεις και δίκιο!:
"Δώσανε στη μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!"
Το θέμα είναι οτι διδάσκομαι το μπάχαλο και έπειτα δεν ξέρω να λύνω τους "κόμπους":
"Μ' όποιον μπάχαλο καθήσεις, όλο τέτοια kinks θα μάθεις!"
(Οι ανήκουστες παροιμίες ανήκουν στην παροιΜΥΩΔΗ ΠΡΟΣκΩΠτΙΚΗ μου σιελογή, γραμμένες στο χέρι και με τη βοήθεια της χήρας της Καλλιόπης, εκδοθείσης στην Αθήνα, από τις εκδόσεις ΣΚΕΒΡΩΣ, 2005 και με τίτλο: "ΣΤΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΗΡΑ ΕΚΕΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΟΠ' ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ")