Οι περισσότεροι από εσάς μάλλον δεν γνωρίζουν ότι έχω την τιμή και την τύχη να είμαι ξάδελφος του μαθηματικού και εραστή της γλώσσας και της μαγείας της μαθηματικής συμμετρίας, Γιώργου Μπαλόγλου. Να πω πως ο Γιώργος έλλειψε για περίπου δύο δεκαετίες διδάσκοντας τη μαγεία των μαθηματικών σε (τυχερούς) σπουδαστές στο δημόσιο πανεπιστήμιο του Oswego της πολιτείας τής Νέας Υόρκης, στα νότια παράλια της λίμνης Οντάριο στα σύνορα ΗΠΑ κια Καναδά. Εδώ και κάμποσους μήνες έχουμε τη χαρά να τον έχουμε πάλι κοντά μας και να χαιρόμαστε που και που τις διαλέξεις και τις ομιλίες που δίνει με στόχο την περαιτέρω διάδοση της μαγείας των μαθηματικών στο ευρύτερο κοινό.
Πριν λίγο καιρό δόθηκε διάλεξη με θέμα τα "παραδείσια" μαθηματικά που κρύβονται πίσω από τα έργα του "επιπεδογλύπτη" ζωγράφου και αρχιτέκτονα Maurits Cornelis Escher. Τη διάλεξη αυτή είχα την τύχη να παρακολουθήσω, τον περσινό χειμώνα στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Η διάλεξη δόθηκε εκ νέου στα πλαίσια του θερινού εργαστηρίου λεσχών ανάγνωσης ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 2009, που διοργάνωσαν οι ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ στη Νάουσα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Οι ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ είχαν την πολύ καλή ιδέα να "ανεβάσουν" την ομιλία αυτή στο διαδίκτυο, επομένως, αν θέλετε να πάρετε μια γεύση δείτε τα σχετικά βίντεο. Θα ήταν παράλειψή μου να μην πω ότι ο πατέρας του Γιώργου, Χρήστος Μπαλόγλου, ήταν ένας από τους πιο γνωστούς μαθηματικούς της Θεσσαλονίκης και πολλοί από τους μαθητές του διέπρεψαν και διαπρέπουν σε διάφορα ακαδημαϊκά και άλλα επιστημονικά φόρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Εγώ προσωπικά, χρωστάω το μεγαλύτερο μέρος της ταπεινής επιστημονικής μου γνώσης όσον αφορά στα μαθηματικά στον μεγάλο αυτό δάσκαλο. Εξάλλου, το σύνολο της επιστημονικής μου σκέψης (όση έχω), η επιστημονική μέθοδος αντιμετώπισης των πραγμάτων και η μεγάλη αγάπη μου για το σκάκι είναι οπωσδήποτε προϊόντα της πολύχρονης και επίπονης τριβής μου με τα μαθηματικά, την επιστήμη και τους σκακιστικούς συδυασμούς τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 1970 στο εξοχικό σπίτι του θείου Χρήστου, στη Νέα Ηράκλεια της Χαλκιδικής. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Χρήστο, στη Δοξούλα και στο Γιώργο Μπαλόγλου.
Ανεβάζεις τον πήχυ τόσο ψηλά, που σε λίγο καιρό, ΜΟΝΟ από κάτω θα μπορείς να περνάς…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μεις, απλά να χαζεύουμε το άλμπουμ με τα ενσταντανέ του …Σεργκέϊ Μπούμπκα!…
Υποκλίνομαι ολισθανακλώμενος με ελαφρά πηδηματάκια στην εντελώς επίπεδη γλυπτική του blogαριμένου χωροχρόνου.
Ή να στο πω κι αλλοιώς: Φρόντισε να κάνεις "κοιλιά" (με άφθονα μεσημεριανά τυροπιτάκια και σάντουιτς, από το απέναντι γυράδικο…)